Ο αετός και το ψάρι
Ο Όσιος Κοσμάς γεννήθηκε στην Βουλγαρία από γονείς ευσεβείς και ευγενείς, οι οποίοι τον ανέθρεψαν σωστά και του έμαθαν, εκτός από την μητρική του γλώσσα, και την ελληνική.
Από νωρίς ένοιωσε τον πόθο να γίνη μοναχός, και γι’ αυτό έφυγε κρυφά από την πατρίδα του και πήγε στο Άγιον Όρος.
Μια ημέρα, που ήταν άρρωστος, επεθύμησε, ως άνθρωπος κι αυτός, να φάη ψάρι, και ευθύς – ω του θαύματος – βλέπει έναν αετό να πετάη από επάνω του, κρατώντας στο ράμφος του ένα μεγάλο ψάρι.
Το ψάρι αυτό ανήκε σ’ έναν άλλο μοναχό, που ασκήτευε εκεί κοντά, ονόματι Χριστοφόρος. Ήταν κι εκείνος άρρωστος και είχε παραγγείλει σε κάποιον να του φέρη ένα ψάρι να φάη. Την ώρα όμως που το έπλενε, πέρασε ο αετός και του το πήρε μέσα από τα χέρια.
Ο Όσιος Κοσμάς, μόλις ο αετός πέταξε το ψάρι μπροστά στα πόδια του, ευχαρίστησε τον Θεό με όλη του την καρδιά. Μετά το έψησε και, εκεί που ετοιμαζόταν να το φάη, άκουσε μια φωνή να του λέει:
-Φύλαξε το μερίδιο του Χριστοφόρου, γιατί αυτός φρόντισε για το ψάρι.
Ο Χριστοφόρος πάλι έφθασε γρήγορα στο κελλί του Οσίου Κοσμά και χτύπησε την πόρτα.
-Έλα μέσα, σε περιμένω για να φας το μερίδιό σου από το ψάρι που φρόντισες, του απάντησε από μέσα ο Όσιος.
Τότε ο π. Χριστοφόρος θαύμασε και ζήτησε να μάθη καταλεπτώς όλη την αλήθεια.
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΟΣΜΑ
Ο αλαφιάτης του Γέρο – Ισαάκ
Ο Διονυσιάτης μοναχός Γέρο – Ισαάκ (1850 -1932) είχε αχώριστο φίλο ένα φοβερό φίδι, ενάμισυ μέτρο περίπου, από εκείνα που στο Άγιον Όρος ονομάζονται αλαφιάτες.
Επί δύο χρόνια, που έμεινε ο Γέρο – Ισαάκ στο αρτοποιείο της Μονής, δεν αποχωρίστηκε καθόλου τον αλαφιάτη. Του ετοίμαζε φαγητό από χυλό με αλεύρι και τον φρόντιζε άφοβα. Αλλά και το φίδι προσέφερε σπουδαία υπηρεσία στον… «Γέροντά» του! Είχε ξεκαθαρίσει το αρτοποιείο από τα ποντίκια. Είχε εξοικειωθή μάλιστα τόσο με τον Γέρο – Ισαάκ, ώστε ανέβαινε και κοιμόταν μαζί του στο πρόχειρο ξύλινο κρεββάτι του, κουλουριασμένο στα πόδια του.
-Πάτερ Ισαάκ, τον ρωτούσαν με κάποιον φόβο οι άλλοι Πατέρες, τι τον χρειάζεσαι αυτόν τον αλαφιάτη εδώ μέσα;
-Μη φοβάσθε, είναι καλός και δεν πειράζει καθόλου, απαντούσε εκείνος. Μόνο τα ποντίκια κυνηγά.
Όσο καιρό ήταν στο αρτοποιείο ο Γέρο – Ισαάκ, το φίδι ήταν κοντά του και τον υπηρετούσε. Μόλις όμως έφυγε εκείνος, εξαφανίσθηκε και ο αλαφιάτης. Πήρε τα βουνά.
ΙΣΑΑΚ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ
Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων˙ γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί. ΜΑΤΘ. 10:16
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
