Ο Αντώνης Κοσκινάς, από το χωριό Κουραμάδες της Κερκύρας, ήταν παιδί όταν οι γονείς του τον έστειλαν, σε καιρό χειμώνος, στο χωριό Βαρυποτάδες, όπου υπήρχε μύλος, για να άλεση ένα σακκούλι καλαμπόκι. Ήταν αρκετά μεγάλη η απόσταση για την ηλικία του. Πήγε πεζός, αλλά καθυστέρησε πολύ, γιατί έδινε την σειρά του στους άλλους. Έμεινε τελευταίος και τον πήρε η νύχτα.
Η μητέρα του ανησύχησε για το παιδί της και παίρνοντας ένα φανάρι, πήγε να το αναζήτηση. Φοβόταν μήπως, περνώντας μία ρεματιά με δένδρα, του επιτεθούν τα τσακάλια, τα όποια κρύβονταν εκει και τη νύχτα επετίθεντο στους περαστικούς.
Όταν έφθασε στο ύψωμα, φώναξε με όλη της την δύναμη: «Αντώνηηη…». Άκουσε την φωνή του παιδιού της από το απέναντι ύψωμα να αποκρίνεται: «Εδώ είμαι…». Η μητέρα του θορυβήθηκε, γιατι το παιδί της θα έμπαινε στο επικίνδυνο ρέμα και ποιος θα το βοηθούσε μέσα στο σκοτάδι;
Ξαφνικά βλέπει έκπληκτη τον Αντώνη κοντά της.
-Παιδί μου, εσύ εδώ; Πως αρέβαρες (έφθασες) δελέγκου (στην στιγμή); Μμε τι, απολοή σου;
-Μάννα μου, δεν ήρθα μοναχός μου. Μ’ ανέβασε ένας καβαλλάρης π’ άστραφτε τ’ άλογο του, γιατί με λυπήθηκε οπόκλαιγα, και μ’ έφερε.
-Και από πούθε ήταν ο καβαλλάρης και πως δεν άκουσα τα πέταλα τ’ άλογου του;
-Μούπε ότι είναι από τσου Ψωραρούς και τόνε λένε Προκοπή, μα το άλογο του δεν επατούσε τη γης γιατί επέτουνε.
Η μητέρα κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα του άγιου Προκοπίου! Την άλλη μέρα παίρνει τον Αντώνη και πηγαίνουν στην Εκκλησία του στο κοντινό Χωριό Ψωραροί (σήμερα άγιος Προκόπιος). Μόλις είδε την εικόνα του ο Αντώνης ξεφώνησε: «Αυτός ήταν, μάννα μου, που με γλύτωσε».
Ευχαρίστησαν τον Άγιο και από τότε ο Αντώνης, αφού προσκολλήθηκε στην Εκκλησία, δόθηκε ολόψυχα στον Θεό. Διακρινόταν για την ευλάβεια του, την ασκητικότητά του και για τις άλλες αρετές του.
Το 1839 οι κάτοικοι του χωριού Άγιος Ιωάννης του Πετρίτη, που είχαν ανάγκη εφημερίου, ζήτησαν να γίνη ιερέας τους ο Αντώνης από τον Ύπαρχο του Νησιού και έλαβαν την άδεια του. Έτσι ο Αντώνης χειροτονήθηκε ιερομόναχος, με το όνομα Άνθιμος. Ήταν καταρτισμένος στα εκκλησιαστικά γράμματα και γνώστης της βυζαντινής μουσικής. Ζούσε ασκητικά και ήταν πολύ ελεήμων. Είχε φήμη Αγίου. Όταν εκοιμήθη, ενταφιάσθηκε, κατά πάνδημη απαίτηση, μέσα στην Εκκλησία του άγιου Ιωάννου του Καλυβίτου στους Κουραμάδες, σαν να ήταν άγιο Λείψανο. Γύρω στα 1960, όταν ο κανδηλανάπτης πήγαινε τη νύχτα ν’ άνάψη τα καντήλια, έβλεπε ένα ανεξήγητο υπερφυσικό φως να φωτίζη τις πλάκες του δαπέδου. Ρωτώντας έμαθε ότι εκεί είναι θαμμένο το λείψανο του ιερομόναχου Ανθίμου.
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο». Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.
