Τα Χριστούγεννα παραμένουν στούς αιώνες μυστήριο ξένο, μοναδικό και παράδοξο!
Στο σταύλο της γης, στη φάτνη των ζώων, ανακλίνεται ο Θεός, βρέφος άσημο και φτωχό, πέρα από κάθε συνηθισμένο ανθρώπινο μέτρο.
Ποιός έχει μάτια να δει πίσω από αυτή την αλήθεια;
Ανθρωπος γίνεται ο Θεός και θεο τον άνθρωπο απεργάζεται!
Ποιός άνθρωπος σημερινός, συνηθισμένος μπορεί να «διαβάσει» τον ασυνήθιστο λόγο; Να συμμεριστεί την πατερική βεβαιότητα; Ποιός απομένει να ανασταίνει μέσα του τόσο μεγάλα όνειρα; Τα Χριστούγεννα παραμένουν ασύλληπτη μαρτυρία κενώσεως της θείας αγάπης και μαζί ένα απέραντο μαρτύριο πίστεως.
Τα φετινά Χριστούγεννα να μπορούσαμε να δούμε λίγο μακρύτερα.
Να δούμε τον Κυριο, τον υιο του ανθρώπου να έρχεται πάλι πίσω στη γη και να ψάχνει… «…άρα ευρήσει την πίστιν»;
Αραγε θα βρεθεί τότε τόπος για κατάλυμα του Θεού στη γη των ανθρώπων;
Θα βρεθούν άνθρωποι να πιστεύουν στο θαύμα;
Να πιστεύουν αλήθεια, δυνατή του ανθρώπου τη θέωση;
Να προσμένουν έναν τόπο μοναδικό και παράδοξο, ευπρεπισμένο για χάρη μας;
Τα φετινά Χριστούγεννα να μπορούσαμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, να καταλαβαίναμε περισσότερα, να πιστεύαμε λίγο βαθύτερα.
Τα Χριστούγεννα είναι η κένωση του Θεού, αλλά είναι μαζί και η κατά χάριν θέωση του ανθρώπου. Η κάθοδος του Θεού στη γη και η άνοδος του ανθρώπου στο θρόνο Του.
Η ενανθρώπηση του Θεού ύψωσε την ανθρώπινη φύση μας «ενθρονισμένη στούς Κόλπους της Αγίας Τριάδος. Δεν μπορεί πλέον τίποτε να χωρίσει την ανθρώπινη φύσι από τον Θεο»*. Η θεϊκή Αγκάλη έγινε από τότε τόπος ετοιμασμένος, προορισμένος για όλους μας.
Στην ενανθρώπηση του Υιού και Λογου του Θεού η γη δεν είχε τόπο διαθέσιμο για να του προσφέρει ως κατάλυμα. Στην κατά χάριν όμως θέωση του ανθρώπου, υπάρχει προ των αιώνων τόπος διαθέσιμος στο «κατάλυμα» του ουρανού, για τον άνθρωπο που πιστεύει, αγωνίζεται και προσμένει.
Τα φετινά Χριστούγεννα να μπορούσαμε να ανεβούμε ψηλότερα, πάνω απ’ τα συνηθισμένα μας γήινα μέτρα και όνειρα, να υψώσουμε την ψυχή μας ως το «κατάλυμα» του ουρανού το ευπρεπισμένο για χάρη μας.
γ.
* Αρχ. Γεωργίου, Καθηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους. Από το βιβλίο: «Η ΘΕΩΣΙΣ ΩΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», Ε´ Εκδοσις, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2007, σ. 21-22.
