24ωρος σταθμός πρώτων βοηθειών
«Ο ΠΑΤΗΡ ΕΥΜΕΝΙΟΣ διεκρίνετο:
1) Για την μεγάλη του αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους. Ή εντολή “Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν ήταν το πλήρωμα ολόκληρης της ζωής του. Το κελί του ήταν σταθμός πρώτων βοηθειών, που λειτουργούσε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Δεν υπήρχαν μέρες και ώρες, που δεν δεχόταν. Οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου μπορούσε κανείς να του τηλεφωνήσει, ή να τον επισκεφθεί.
Όταν του τηλεφωνούσαν και τον ρωτούσαν: “Πότε να έρθω;, τους απαντούσε: “Ελάτε όποτε θέλετε. ΄Ήταν το υπήνεμο λιμάνι, όπου κατέφευγε κάθε πονεμένος. Πόσες φορές τον ξυπνούσαν οι άνθρωποι, ακόμη και ακατάλληλες ώρες, ακόμη και όταν ήταν πολύ βαρειά άρρωστος, για να του πουν τα προβλήματά τους. τους δεχόταν όλους με καλοσύνη. Και μόνο να πήγαινες εκεί, χωρίς ακόμη και να μιλήσεις μαζί του, σου έφευγε η στεναχώρια.
Εξομολογούσε και με 39° πυρετό. Όταν πήγαινε από το νοσοκομείο με άδεια, για κάποια δουλειά στον ναό του, και ο κόσμος του ζητούσε εξομολόγηση, καθόταν και τους εξομολογούσε. Όταν βλέπαμε εμείς τον κόσμο, στενοχωριόμαστε και του λέγαμε: “Πάλι κόσμος; Θα σας κουράσει. Εκείνος απαντούσε: “Εμένα μ’ αρέσει ο κόσμος. Αφήστε τους να έρχονται.
Αλλά και στο νοσοκομείο, όπου επί πολύ χρόνο νοσηλευόταν, κατέφθανε πλήθος κόσμου. Ακόμη και όταν είχε φρικτούς πόνους, τους δεχόταν όλους και προσευχόταν ευχαρίστως για τα προβλήματά τους.
2) Για την μεγάλη του ευλάβεια, την υπακοή του στην Εκκλησία και την τήρηση του τυπικού της Εκκλησίας.
3) Για το ακατάκριτο. Δεν κατηγορούσε ποτέ, ούτε έκρινε άνθρωπο.
4) Για την απλότητά του και την βαθιά του ταπείνωση.
5) Για την φιλοξενία του. Δεν μπορούσες να φύγεις από εκεί, αν δεν σου έδινε κάτι. Ό,τι είχε, τα έδινε με πολλή χαρά στον κόσμο. Γέμιζε με μεγάλη χαρά πανέρια με διάφορα πράγματα, που του έφερναν, και τα έβαζε έξω από τον ναό, για να τα πάρουν οι άνθρωποι. Παλαιά, όταν υπήρχε πολύ νερό, φύτευε λαχανικά και τα έδινε στον κόσμο.
6) Δεν καταπίεζε κανένα. Συνεβούλευε λιγότερο, προσευχόταν περισσότερο και άφηνε τον άνθρωπο ελεύθερο να αποφασίσει.
7) Ήταν φιλακόλουθος. Με πυρετό 39°- 40°, και όταν ήταν πολύ βαριά άρρωστος, έκανε Ακολουθίες. Στις Ακολουθίες, ακόμη και στους Εσπερινούς, διάβαζε για πολλή ώρα ατελείωτα ονόματα ζώντων και τεθνεώτων. Οι δε Ακολουθίες του ήταν πολύωρες.
8) Έκανε ελεημοσύνες. Έστελνε πολλά χρήματα, ιδίως σε μοναστήρια.
9) Δεν εκήρυττε, αλλά δίδασκε εμπράκτως και σιωπηρώς. Σπάνια μιλούσε πάνω σε θρησκευτικά θέματα. Λένε οι συγγενείς του ότι, από τότε που έγινε ιερεύς, έπαυσε να μιλά πάνω σε θρησκευτικά θέματα.» [Οικονόμου Αικατερίνη και Ελένη]
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
