Ο ΠΑΤΗΡ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ήταν ένας οικουμενικός Άγιος. Είχε οικουμενική συνείδηση. Θυμάμαι κάποια ημέρα, που καθόμαστε στο κελί του, μας είχε πει: «Κάποια φορά, υπήρχε εκεί στην Ευρώπη, προς τα μέρη της Γερμανίας, μιά βαριά ατμόσφαιρα, πολύ βαριά, σύννεφα μαύρα, πολύ πολύ βαριά η ατμόσφαιρα. Αυτό κράτησε κάποιο διάστημα. Μετά ξεκαθάρισε ωραία, ωραία, ο ουρανός και έφυγε όλη αυτή η βαριά ατμόσφαιρα, η μαυρίλα, η καταχνιά και τα σύννεφα». Και έδειχνε ανακουφισμένος και χαρούμενος. Αργότερα, στο ταξίδι που κάναμε στη Ρωσία, αναφέρθηκε πάλι στο γεγονός και (όπως είχε αποκαλύψει σε μία συζήτηση με τον Άγιον Μόρφου) ἐπρόκειτο για ένα μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ετοιμαζόταν και απετράπη ἐν τη γενέσει του, πριν εκδηλωθεί στο φυσικό επίπεδο, με την πνευματική παρέμβαση εκείνου και άλλων όσιων Γερόντων.
Κι όταν άρχισε ο πολυετής και πολύνεκρος πόλεμος Ιράν-Ιράκ εκείνος ημέρες πριν έκλαιγε. «Έκλαιγα», έλεγε, «και δεν ήξερα γιατί. Μετά μου είπαν ότι άρχισε αυτός ο πόλεμος. Και όταν οι Τούρκοι έκαναν εισβολή στην Κύπρο, εγώ πάλι έκλαιγα».
Η αγάπη του αγκάλιαζε όλους τους ανθρώπους, όλου του κόσμου και όλων των εποχών.
Κι εχάρη ο Θεός!
«ΕΝΑ ΠΟΛΥ σημαντικό περιστατικό, που θυμούμαι από τον γέροντα Ευμένιο, είναι μία προσευχή που έκανε. Ήταν η εξής: “Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους άνθρώπους. “Κι ἐχάρη ο Θεός, μου έλεγε. “Και μετά είπα «Κύριε Ίησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους καθολικούς. Και όλους τους προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω να σώσεις». Κι έχάρη ο Θεός. «Θέλω να σώσεις και τους μουσουλμάνους και όσους ανήκουν σε όλες τίς θρησκείες, και τους άθεους ακόμα θέλω να σώσεις». Κι έχάρη πολύ ο Θεός. Και του είπα: «Χριστέ μου, θέλω να σώσεις όλους τους από αιώνες κεκοιμημένους από Άδαμ μέχρι τώρα». Κι έχάρη ο Θεός πολύ. Και είπα: «Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα». Και στο τέλος είπα: Θέλω να σώσεις και τον διάβολο». Κι ελυπήθη ο Θεός. Του λέω: “Γιατί λυπήθηκε ο Θεός;. “Διότι θέλει ο Θεός και δεν θέλουν αυτοί, μου απάντησε, “δεν υπάρχει ίχνος καλής θελήσεως σωτηρίας στον διάβολο.
“Καλά, του είπα, “και πώς το κατάλαβες εσύ πότε ο Θεός χαιρόταν και πότε ελυπήθη;. Και μου λέει: “ Άμα η καρδιά σου γίνει ένα με την καρδία του Χριστού, αισθάνεσαι αυτά που αισθάνεται. Δηλαδή, αντιλαμβάνεσαι τι εύρος είχεν η καρδία αυτού του ανθρώπου; Αυτό είναι από τα πιο δυνατά που έχω ακούσει και δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον. Κι αυτό το καταλάβαινε από την συστολή και την ένταση της ενέργειας της Χάριτος. Ανάλογα με τον βαθμό της Χάριτος, αντιλαμβανόταν την λύπη ή την χαρά Του, σ’ αυτό που ο ίδιος έλεγε ή έκανε.»
«Έκλαιγα για ένα πόλεμο Ιράν-Ιράκ»
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ λόγια που μου έλεγε, σαν να είναι τώρα. «Μερικές φορές, βέβαια, κλαις χωρίς να το θες, όχι όμως εξ αιτίας σου, των αμαρτιών σου και τον παρελθόντος σου. Να, τελευταία είχε ξεκινήσει ένας πόλεμος Ιράν-Ιράκ και άρχισα να κλαίω. Έκλαιγα και στην Λειτουργία, έκλαιγα γιατί θα γινόταν πόλεμος και θα είχαμε πολλούς νεκρούς. Θα σκοτωνόντουσαν με τ’ αέρια». Τότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα δηλητηριώδη αέρια, όταν ο Χουσεΐν έκαμε πόλεμο με την Περσία.»
«Έκλαιγαν οι εικόνες, έκλαιγα κι εγώ για την Κύπρο μας»
« ΤΟ 1974, όταν ήταν η εισβολή στην Κύπρο με τα κατεχόμενα, ήταν δύσκολη στιγμή. Εκείνο που με συγκλόνισε ήταν όταν μου έλεγε: “’Εσύ μην κλαις, παιδί μου. Εσείς είχατε εισβολή κι άρχισαν να μπαίνουν οι Τούρκοι, να καταλαμβάνουν χωριά, να σκοτώνουν κόσμο. Και μου έλεγαν ότι “αί ημέτεραι δυνάμεις προχωρούν και νικουν. Αυτό μας έλεγαν από το ραδιόφωνο. Βάζαμε το ραδιόφωνο εν αγωνία. Ν’ ακούσουμε τι γίνεται η Κύπρος μας. Ερχόντουσαν όλοι, ο Αριστείδης, η Αργυρώ και μου έλεγαν: “Προχωρούμε, προχωρούμε…νικούμε, χαρούμενοι. Τους έλεγα: “Μα πώς νικούμε, αφού εγώ κλαίω. Έμπαινα μέσα στην εκκλησία και έκλαιγαν οι εικόνες, τα καντήλια κινιόντουσαν ακανόνιστα, έκλαιγαν οι εικόνες, οι τοίχοι. Μιά μέρα με κατέλαβε μεγάλη θλίψη. Ήταν βράδυ και μπήκα στην εκκλησία να προσευχηθώ, να διαβάσω τίς Ακολουθίες μου, που αγαπώ πολύ, κι άρχισαν οι εικόνες κι έκλαιγαν, οι τοίχοι να τρέχουν, τα καντήλια να κουνιούνται. Άρχισα να κλαίω κι εγώ γοερά και λέω: “Μα τι κακό γίνεται στην Κύπρο και δεν μας το λένε;. Και λιποθύμησα.
Το πρωί βρέθηκα πεσμένος στο έδαφος, γεμάτος δάκρυα. Μετά άκουσα ότι κατέλαβαν την μισή Κύπρο.»
Πήγε στον 3⁰ Παγκόσμιο Πόλεμο!
«ΜΟΥ ΕΙΠΕ μιά φορά ο Γερο-Ευμένιος, ότι θα γινόταν Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εδώ στα μέρη Γερμανίας, Ρωσίας, στην Ουκρανία δηλαδή, και μας το είπε αργότερα, όταν πήγαμε στην Ρωσία. “Ήμαστε όλοι στο μέτωπο, λέει. Του λέω: “Ποιοι όλοι;. “Όλοι, λέει, ήταν ο πατήρ Πορφύριος, ήταν ο πατήρ Ιάκωβος, ήταν ο πατήρ Παΐσιος, όλοι οι καλόγεροι πήγαμε στο μέτωπο. Άλλο μέτωπο εννοούσε, πνευματικό. “Κι εγώ έκλαιγα, έκλαιγα. Με είδε ο πατήρ Πορφύριος και μου είπε: Μην κλαις, πάτερ Ευμένιε έτσι, δεν θα γίνει τίποτε. Ή Παναγία θα κάμη έλεος. Δηλαδή, καταλάβαινες ότι ο Γέροντας άνηκε σε μια συντροφιά αγίων ανθρώπων. Γνωρίζονταν μεταξύ τους αυτοί.» [Νεόφυτος, Μητροπολίτης Μόρφου]
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
