– Γέροντα, τί διέκρινε μερικούς Αγίους, παλαιούς Και νέους, Και ήξεραν πότε θα πεθάνουν, πότε θα γίνη το τάδε γεγονός κ.λπ.;
– το πολύ φιλότιμο, η μεγάλη απλότητα, η ταπείνωση Και η πίστη. Δεν έβαζαν στην ζωή τους την λογική που κλονίζει την πίστη. Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, Και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη.
Σας εχω πει για τον πατέρα Χαράλαμπο, που ζούσε πρίν άπό λίγα χρόνια στην Μονή Κουτλουμουσίου; Ήταν πολύ απλός, εργατικός Και πνευματικός μοναχός. Όταν γέρασε, μιά βαρειά γρίππη τον ερριξε στο κρεββάτι Και ο γιατρός είπε στους Πατέρες να μήν απομακρυνθούν άπό κοντά του, γιατί σε λίγη ώρα θα τελειώση η ζωή του. ο πατήρ Χαράλαμπος, όταν το άκουσε κάτω άπό τις κουβέρτες, απάντησε: «Τί λες; Εγώ δεν πεθαίνω, εάν δεν ερθη το Πάσχα να πώ το “Χριστός Ανέστη”». Πράγματι, πέρασαν δύο μήνες σχεδόν, ήρθε το Πάσχα, είπε το «Χριστός Ανέστη», κοινώνησε Και μετά αναπαύθηκε. Το φιλότιμο αυτό απλό γεροντάκι είχε γίνει πραγματικό παιδί του Θεου και μαζί με τον Θεό καθόρισε την ημέρα του θανάτου του!
– Γέροντα, η πίστη πώς δυναμώνει;
– με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. Ένας άνθρωπος που δεν καλλιέργησε την πίστη του από μικρός, αλλά έχει διάθεση, μπορεί να την καλλιεργήση με την προσευχή, ζητώντας άπό τον Χριστό να του προσθέση πίστη. να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν: Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, άν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε άπό τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Για να αυξηθή η πίστη στον Θεό, όλα βοηθούν, και τα λουλούδια και οί ακρίδες και τα αστέρια και οι κεραυνοί ακόμη. Όλοι τα βλέπουμε αυτά, αλλά όλοι δεν βοηθιόμαστε, γιατί δεχόμαστε τα «τηλεγραφήματα», τους λογισμούς που μας φέρνει ο εχθρός. Π.χ. άν δεν υπήρχε το αλάτι, θα βρωμούσε η θαλασσα. Όποιος όμως το εξετάζει στο εργαστήρι του, χωρίς πίστη, δεν βοηθιέται, γιατί δεν καθάρισε την καρδιά του άπό τα άλατα. Αν έργασθή κανείς με φιλότιμο, με καλό λογισμό, ακόμη και τα πιο ανάποδα τα βλέπει με άλλο μάτι, με θειο φωτισμό, και δοξάζει τον Θεό.
Όλα να μας ανεβάζουν στον Θεό
– Γέροντα, μας έχετε πει όλα να μας ανεβάζουν προς τα πάνω, προς τον Θεό. Πώς θα το πετύχουμε αυτό;
– Όταν τα αξιοποιήτε όλα προς το καλό. Όλα αν τα στρέψη στα πνευματικά κανείς, ξέρετε τί πνευματικό κέρδος βγάζει και τί πνευματική πείρα αποκτάει; Πιάνεις λ.χ. το τσιμέντο, μπορείς να βρής τον Θεό! Πιάνεις το τούβλο, μπορείς να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις αυτό, να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις εκείνο, να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις το άλλο, να πιάσης τον Θεό! Ναί, με όλα να πιάνετε τον Θεό! Αν δεν δουλεύη κανείς έτσι, αν μεσα από όλα δεν βλέπη τον Θεό, βάλ’ τον μεσα στην Εκκλησία, θα είναι μακριά από τον Θεό. Δώσ’ του ψαλτικά να ψάλη, θα είναι μακριά άπό τον Θεό. Δώσ’ του βιβλίο πνευματικό να διαβάση, πάλι θα είναι μακριά άπό τον Θεό. Ό,τι πνευματικό κι αν του δώσης να κάνη, δεν τον πάει στον Θεό.
Καθένας, οτιδήποτε βλέπει, οτιδήποτε φτιάχνει, είτε ράβει είτε κεντάει, όλα να τα αξιοποιή πνευματικά. Λουλούδια βλέπει; Είδε τον Θεό. Γουρούνια βλέπει; Ναί, βρε παιδί, πάλι είδε τον Θεό! θα πής: «Άπό το γουρούνι μπορώ να δώ τον Θεό;». Ναί, άπό το γουρούνι. Βλέπεις πώς το έχει κάνει ο Καλός Θεός! Του έχει δώσει ένα ρύγχος, να σκάβη στο χώμα και να βρίσκη τους βολβούς μεσα στην γη, χωρίς να βλέπη. η μύτη του να είναι έτσι, που να μήν κόβεται, όταν συναντάη ξυράφια, γυαλιά, αγκάθια κ.λπ.! Όχι μόνον όταν βλέπη κανείς ένα όμορφο Και ευωδιαστό λουλούδι, να λέη «με τί σοφία το δημιούργησε ο Θεός!», αλλά Και όταν βλέπη το γουρούνι, Και εκεί να βλέπη τον Θεό!
Και αν σκεφθώ ότι ο Θεός μπορούσε να με κάνη γουρούνι Και με έκανε άνθρωπο! Σας φαίνεται παράξενο; δεν μπορούσε να μας είχε κάνει γουρούνια ο Θεός; Οι κυνηγοί τραυματίζουν το αγριογούρουνο Και πολλές φορές δεν το βρίσκουν. Πάνε μετά τα αγρίμια Και το τρώνε το καημένο ζωντανό! Ιατρική περίθαλψη δεν έχει Και βασανίζεται, παρόλο που τον Δημιουργό του δεν τον έχει πληγώσει. Ενώ ο άνθρωπος Και τον Δημιουργό του τον έχει πληγώσει Και τον πληγώνει συνέχεια και έχει και αχαριστία πολλές φορές.
Γι’ αυτό λέω να δουλεύετε σωστά. Πόσο καλά τα έκανε όλα ο Θεός! Τί δύναμη δίνει ο Θεός Και στα ζώα! Λέει ο γιατρός: «Για να έχης γερούς μυς, να τρως κρέας». Και βλέπεις, οι ταύροι χόρτο τρώνε, οι καημένοι, Και όμως έχουν κάτι… μπράτσα! Εκεί δεν βλέπεις τον Θεό; Μόνο με χόρτο δηλαδή που τρώνε τους δυναμώνει ο Θεός. Πόσο μάλλον τον άνθρωπο! Το καταλάβατε;
Όταν κανείς δουλεύη με αυτόν τον τρόπο, φθάνει σε μιά κατάσταση να βοηθιέται όχι μόνον από τους Αγίους αλλά Και από τους αμαρτωλούς. ο Άγιος μας ενισχύει με το άγιο παράδειγμα του. ο αμαρτωλός μας συγκρατεί με την πτώση του, μας βάζει χαλινό• μας φρενάρει, όχι για να μήν ξεπέσουμε στά μάτια των άλλων, αλλά για να μή λυπήσουμε τον Θεό.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
