– Γέροντα, στενοχωριέμαι για τους λογισμούς απιστίας που έχω.
– το ότι στενοχωριέσαι και δεν τους δέχεσαι, σημαίνει ότι αυτοί οι λογισμοί είναι από τον πονηρό. Μερικές φορές ο Χριστός επιτρέπει να έχουμε λογισμούς αμφιβολίας η απιστίας, για να δη την διάθεση Και το φιλότιμο μας. ο δικός μας όμως Θεός δεν είναι μύθος όπως ο Δίας, ο Απόλλων κ.λπ. η θρησκεία μας είναι αληθινή, ζωντανή. Έχουμε νέφος Αγίων, όπως αναφέρει Και ο Απόστολος Παύλος, οι οποίοι γνώρισαν τον Χριστό, τον έζησαν άπό κοντά Και θυσιάσθηκαν γι’ Αυτόν. Και στην εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι αφιερωμένοι στον Θεό που ζουν ουράνιες καταστάσεις Και έχουν επαφή με Αγγέλους, με Αγίους, ακόμη Και με τον Χριστό Και την Παναγία. Και θα σοΰ πω κάτι άπό τον εαυτό μου, για να σε βοηθήσω. Βλέπεις, γίνομαι Και εγώ… αιμοδότης• φανερώνω ορισμένα γεγονότα, για να βοηθήσω. Όπου βλέπω θησαυρισμένη γνώση Και παραγκωνισμένη πίστη, την πίστη θέλω να ένισχύσω, γι’ αυτό και λέω μερικά γεγονότα πίστεως.
Όταν ήμουν μικρός, στην Κόνιτσα, διάβαζα πολλούς βίους -Αγίων Και έδινα Και στά αλλά παιδιά να διαβάσουν η τα μάζευα Και διαβάζαμε μαζί. Θαύμαζα την μεγάλη άσκηση Και τις νηστείες που έκαναν οι Άγιοι Και προσπαθούσα να κάνω Και εγώ ό,τι έκαναν εκείνοι. Άπό την νηστεία ο λαιμός μου είχε γίνει σάν το κοτσάνι άπό το κεράσι. τα παιδιά με πείραζαν. «Θά πέση το κεφάλι σου!», μού έλεγαν. Τί τραβούσα! Τέλος πάντων. Άπό την άλλη, ο μεγάλος μου αδελφός, επειδή αρρώσταινα άπό τις νηστείες Και φοβόταν μήπως δεν τελειώσω το σχολείο, μου έπαιρνε τα Συναξαράκια των Αγίων που διάβαζα. Μετά τα έκρυβα στο δάσος, στο εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας, Και πήγαινα εκεί κρυφά Και διάβαζα. Μιά μερα κάποιος γείτονας, ονόματι Κώστας, είπε στον αδελφό μου: «Θα τον κάνω εγώ να αλλάξη μυαλό, να πετάξη αυτά τα βιβλία που διαβάζει Και να αφήση Και τις νηστείες Και τις προσευχές».
με βρήκε λοιπόν – ήμουν περίπου δεκαπέντε χρονών τότε – Και άρχισε να μού λέη την θεωρία τού Δαρβίνου. Έλεγε-έλεγε, ώσπου με ζάλισε. Έτσι όπως ήμουν ζαλισμένος, πήγα κάτ’ ευθείαν στο δάσος, στο εξωκλήσι τής Αγίας Βαρβάρας. Μπήκα μεσα Και άρχισα να παρακαλώ τον Χριστό. «Χριστέ μου, άν ύπάρχης, να μού παρουσιασθής», έλεγα Και έκανα συνέχεια για πολλή ώρα μετάνοιες. Ήταν καλοκαίρι. ο ιδρώτας έτρεχε, είχα γίνει μούσκεμα• είχα αποκάμει τελείως. αλλά ούτε είδα ούτε άκουσα τίποτε. Ούτε ο Θεός να με οικονομήση λίγο, έστω με ένα μικρό σημείο, κάποιον κρότο, κάποια σκιά• παιδί ήμουν στο κάτω-κάτω. Και άν το έβλεπε κανείς ανθρωπίνως η με την λογική, θα έλεγε: «Κρίμα, Θεέ μου, το ταλαίπωρο! Άπό έντεκα χρονών ανέβαινε στά βράχια, έκανε τέτοια άσκηση, Και τώρα περνάει μιά κρίση. το ζάλισε ο άλλος με κάτι ανόητες θεωρίες. μεσα στο σπίτι έχει δυσκολίες άπό τον αδελφό του. Έφυγε στο δάσος, για να Σου ζητήση βοήθεια…». Όμως τίποτε-τίποτε-τίποτε!
Αποκαμωμένος από τις πολλές μετάνοιες κάθησα λίγο κάτω. Τότε σκέφθηκα: «Καλά, όταν ρώτησα τον Κώστα τι γνώμη έχει εκείνος για τον Χριστό, τί μου είπε; “Ήταν ο πιο καλός, ο πιο δίκαιος άνθρωπος, μου είχε πει, Και, επειδή κήρυττε δικαιοσύνη, θίχτηκαν τα συμφέροντα των Φαρισαίων Και Τον σταύρωσαν από φθόνο”». Τότε είπα: «Αφού ο Χριστός ήταν τόσο καλός άνθρωπος, τόσο δίκαιος, Και δεν είχε παρουσιασθή ποτέ άλλος όμοιος Του, Και οί άλλοι άπό φθόνο Και κακία τον θανάτωσαν, αξίζει γι’ Αυτόν τον άνθρωπο να κάνω περισσότερα άπό όσα έκανα, ακόμη Και να πεθάνω». Μόλις το αντιμετώπισα έτσι, παρουσιάσθηκε ο Χριστός μεσα σε πολύ φως – έλαμψε το εκκλησάκι -καί μου είπε: « Έγώ είμι η Άνάστασις Και η ζωή, ο πιστεύων εις έμέ, καν άποθάνη, ζήσεται». τα λόγια αυτά διάβαζα Και στο ανοιχτό Ευαγγέλιο, το οποίο κρατούσε στο ένα χέρι. Μου έκανε τέτοια αλλοίωση εσωτερική, που έλεγα συνέχεια: «Έλα τώρα εδώ, Κώστα, να τα πουμε, άν ύπάρχη ή δεν ύπάρχη Θεός».
Βλέπεις, ο Χριστός, για να παρουσιασθή, περίμενε την δική μου φιλότιμη αντιμετώπιση. Και αν άπό ένα παιδί ζητά την φιλότιμη αντιμετώπιση, πόσο μάλλον άπό έναν μεγάλο;
– Μερικοί, Γέροντα, αμφισβητούν όλη την θεία Οικονομία.
– Μα πώς μπορεί να θεωρηθή παραμύθι όλη αυτή η ιστορία με τον Χριστό; Τόσα που διαβάζουμε στους Προφήτες που έζησαν επτακόσια χρόνια προ Χριστού Και μιλούν με τόσες λεπτομέρειες για τον Χριστό, αυτό δεν τους προβληματίζει; η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ακριβώς ακόμη Και για πόσα χρήματα θα προδώσουν τον Χριστό. Ύστερα λέει ότι τα χρήματα αυτά δεν θα τα βάλουν οι Εβραίοι στο ταμείο του Ναου, γιατί θα είναι αντίτιμο αίματος, αλλά θα αγοράσουν ένα χωράφι, για να θαβουν τους ξένους. Εκπληρώθηκε η προφητεία του Προφήτη Ζαχαρία κ.ά. Τόσο ξεκάθαρα πράγματα! μεχρι τέτοιο σημείο λεπτομέρειες!
Ακόμη και για τα ιμάτια Του αναφέρει τί θα γίνουν! Και όλα αυτά λέχθηκαν τόσα χρόνια πριν από την Γέννηση του Χριστού. Πώς λοιπόν εγώ να φέρω λογισμό απιστίας; Βλέπουμε υστέρα τον Απόστολο Παυλο! Διώκτης ήταν. Πήγαινε στην Δαμασκό για άλλον σκοπό. Του παρουσιάζεται ο Χριστός Και του λέει: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;». «Ποιος είσαι, κύριε;», ρωτάει εκείνος. «Εγώ είμαι ο Χριστός, που εσύ καταδιώκεις». Και μετά πληροφορεί τον Ανανία ο Χριστός Και τον βαπτίζει! Και στην συνέχεια πόσο ταλαιπωρήθηκε, πόσο αγωνίσθηκε ο Απόστολος Παύλος, για να κηρύξη σε όλα τα έθνη! Ύστερα πόσοι Μάρτυρες! Έντεκα εκατομμύρια Μάρτυρες! Αυτοί όλοι χαμένο το είχαν; Πώς να τα ξεχάση κανείς όλα αυτά;
Αν διαβάση λίγο το Ευαγγέλιο, μπορεί να μην πιστέψη; Και αν υπήρχαν μερικές λεπτομέρειες ακόμη, αυτό πολύ θα βοηθούσε να πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Αλλά ο Θεός σκόπιμα δεν το επέτρεψε, για να κοσκινισθουν οι άνθρωποι, για να δη πόσοι Τον αγαπούν, πόσοι θυσιάζονται γι’ Αυτόν, χωρίς να περιμένουν θαύματα κ.λπ. Έναν φιλότιμο άνθρωπο, νομίζω, δεν τον αγγίζουν, δεν τον επηρεάζουν όσα βλάσφημα Και αν ακούση.
Πρέπει να πιστέψη κανείς στον Θεό φιλότιμα, όχι να θέλη θαύμα, για να πιστέψη. Όταν βλέπω μεγάλους να μου ζητουν να δουν κανένα θαύμα, για να πιστέψουν, ξέρεις πώς γίνομαι; Να ήταν μικροί, θα είχαν κάποια δικαιολογία λόγω της ηλικίας• αλλά αυτοί να μήν έχουν κάνει τίποτε για τον Χριστό Και να λένε «νά δουμε κάτι, για να πιστέψουμε», αυτό είναι πολύ φθηνό πράγμα. Μήπως, Και θαύμα να δουν, θα βοηθηθούν; θα πουν ότι είναι μαγεία κ.λπ.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
