Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Μόρφου Νεόφυτος μας έλεγε:
«Μόλις είχαμε βγει από το αεροπλάνο, γυρίζοντας από την Αγγλία. “Στον ναό τώρα, για να κάνουμε Ακολουθίες, λέει. Ακούς; Είχε όρεξη να κάνουμε Ακολουθίες. Αυτό το πράγμα το πιστεύει κανείς; Να επιστρέψεις από το Λονδίνο, τόσες ώρες ταξίδι, να πονά το πόδι του. “ Από δω και πέρα, διάκο μου, είπε, “η ζωή μου δεν θα είναι πιά η ίδια. Τελείωσε για τον πατέρα Ευμένιο η χρυσή εποχή. Ήταν σημαδιακή η ημερομηνία αυτή. “Από το ταξίδι της Αγγλίας και μετά, το ήξερα. Μου το έλεγε αυτό, σαν να ήταν η τελευταία του αναψυχή η Αγγλία. “Από ΄δω και πέρα θ΄ανεβώ πάλι στον Σταυρό. Από τον Σταυρό ξεκίνησα, στον Σταυρό θα τελειώσω.
Από εκείνη την ημέρα το σώμα του δεν είδε άσπρη μέρα. Πήγα και τον βρήκα στον Ευαγγελισμό, ένα σκέλεθρο, αγνώριστον. Αλλά σας λέω, ήταν όριακή η στιγμή εκείνη. Και παρ’ όλη την κόπωση, παρ’ όλη την θλίψη, που είχε σχηματισθεί στο πρόσωπό του, μου έκανε αυτή την προφητεία, ότι τελείωσαν οι χρυσές μέρες. Τότε είχε και όρεξη να κάνουμε Ακολουθίες. Έλα που δεν είχα εγώ, όμως.
Ήταν από τις λίγες φορές που είπα: “Πάτερ μου, δεν μπορώ. “Εντάξει, παιδί μου, μου είπε. Το είδε θετικά. “Έτσι, παιδί μου, να είσαι ειλικρινής.»
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
