Ο π. Γαβριήλ ασχολιόταν ακόμη και με θέματα νέας τεχνολογίας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, παρότι δεν είχε καμία σχέση και επαφή με ειδικούς. Κάποτε ένας μοναχός τον ρώτησε αν μπορούν στο μοναστήρι να έχουν τηλεόραση για να μαθαίνουν τα νέα. Εκείνος απάντησε:
-Σαράντα χρόνια είμαι μοναχός και δεν αξίζω να έχω στο κελί μου μια τηλεόραση; Για να δούμε πώς θα το φροντίσετε αυτό.
Ύστερα, όμως, άρχισε να μιλάει τόσο πολύ για τις κεραίες, τα καλώδια, τις εγκαταστάσεις και για άλλες τεχνικές λεπτομέρειες, που οι μοναχοί ντράπηκαν και η επιθυμία τους έσβησε.
Μια μέρα συνάντησα στη Μτσχέτα ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα, τη Νίνα Παπασβίλι. Καθ’ οδόν η Νίνα μου είπε ότι δεν βλέπει καθόλου τηλεόραση, ούτε και την ενδιαφέρει. Εγώ απεναντίας της είπα ότι παρακολουθούσα με πολύ ενδιαφέρον τις ταινίες. Όταν φτάσαμε στο κελί του π. Γαβριήλ, δεν του αναφέραμε τίποτα γι’ αυτή τη συζήτηση. Ο π. Γαβριήλ κοίταξε τη Νίνα και της είπε:
-Νίνα, είναι τάχα αμαρτία να βλέπεις τηλεόραση;
Μετά, στράφηκε σε μένα και μου είπε αυστηρά:
-Εσένα, που βλέπεις τηλεόραση, σε κρατάει ο πονηρός!
Ήταν σαν να μας έλεγε ότι παντού χρειάζεται το μέτρο.
Κάποιοι άλλοι τον ρώτησαν αν κάνει να δουν τη σειρά «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Ο Γέροντας συμφώνησε να την παρακολουθήσουν, διότι οι μεν πιστοί δεν θα επηρεάζονταν αρνητικά από αυτή τη σειρά, ενώ για τους υπόλοιπους, που είναι και οι περισσότεροι, αυτή η σειρά ίσως σταθεί η αφορμή να μεταστραφούν στον Χριστό, συγκινημένοι από τη ζωή Του. Και σημασία φυσικά έχει το αποτέλεσμα.
Από το βιβλίο: “ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, “Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).
Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Γλωσσική επιμέλεια ΦΑΝΗ ΡΟΠΟΚΗ
ΑΘΗΝΑ 2013.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
