Μας διηγήθηκαν πάλι οι πατέρες του ίδιου τόπου ότι ήταν εκεί κάποιος πρεσβύτερος στο όνομα Πέτρος, Πόντιος στην καταγωγή, ο οποίος είχε κάνει πολλά και μεγάλα κατορθώματα.
Γι’ αυτόν το γέροντα ο Θεόδωρος, ο οποίος έγινε επίσκοπος Ρωσσού, μας έλεγε:
«Κάποτε ήρθε κοντά μου στον Ιορδάνη, στη λαύρα των Πυργίων (εκεί έμενα τότε) και μου λέει: «Κάνε αγάπη, αδελφέ Θεόδωρε, έλα μαζί μου στο όρος του Σινά, γιατί το ‘χω τάμα».
Εγώ τότε, μη θέλοντας να παρακούσω το γέροντα, του λέω:
«Ας πάμε».
Μόλις λοιπόν διαβήκαμε τον άγιο Ιορδάνη, μου λέει ο γέροντας:
«Αδελφέ Θεόδωρε, ας βάλουμε μετάνοια να μη φάει κανένας μας μέχρι το Σινά».
Εγώ του λέω:
«Ειλικρινά, πάτερ, εγώ δεν μπορώ να το κάνω».
Κι έβαλε ο γέροντας μετάνοια και δεν έφαγε τίποτε μέχρι το Σινά. Κι όταν μετάλαβε στο Σινά τα άγια μυστήρια, τότε γεύτηκε και τροφή.
Παρόμοια κι από το Σινά πήγαμε στον άγιο Μηνά Αλεξανδρείας, χωρίς να γευτεί τροφή. Κι εκεί, αφού κοινώνησε, γεύτηκε τροφή.
Κι από τον άγιο Μηνά ήρθαμε στην αγία πόλη [στα Ιεροσόλυμα], χωρίς αυτός να γευτεί τίποτε απολύτως στο δρόμο.
Όταν λοιπόν κοινώνησε στο ναό της αγίας του Χριστού του Θεού μας Αναστάσεως, τότε γεύτηκε τροφή. Σ΄ όλο τον τόσο δύσκολο και μεγάλο δρόμο δεν έφαγε ο γέροντας παρά τρεις φορές, μια στο όρος Σινά, μια στον άγιο Μηνά και μια στην αγία πόλη».
Απόσπασμα από το βιβλίο Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», εισαγωγικά, μετάφραση, σχόλια Μοναχού Θεολόγου. Έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Πεμπτουσία.gr: 01 Ιουλίου 2024.
