Ο μικρός μοναχός τον οποίον, αφού κηδεύθηκε, η γη τον πέταξε έξω! – Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Κάποια πάλι μέρα κάποιος μοναχός του Οσίου Βενεδίκτου, μικρό παιδί, που αγαπούσε τους γονείς του παραπάνω από όσο έπρεπε, κατευθυνόμενος για το σπίτι τους βγήκε από το μοναστήρι χωρίς ευλογία. Την ίδια μέρα, μόλις κατέφθασε σε αυτούς ετελειώθη. Αφού τον έθαψαν, την άλλη μέρα το σώμα του βρέθηκε πεταγμένο έξω. Φρόντισαν να το ξαναβάλουν πίσω στο μνήμα του, αλλά την επομένη μέρα για δεύτερη φορά το βρήκαν όπως και πριν πεταγμένο παραέξω και άταφο.
Τότε γρήγορα προσέτρεξαν στα ίχνη του πατρός Βενεδίκτου και με μεγάλους αλαλαγμούς ζήτησαν να αξιώσει να τους επιδαψιλεύσει τη συγγνώμη του. Ο άνθρωπος του Θεού αμέσως τους έδωσε με το ίδιο του το χέρι1 την Κοινωνία του Δεσποτικού Σώματος, λέγοντας: «Πηγαίνετε, και θέσετε το Δεσποτικό Σώμα πάνω στο στήθος του, και τότε ξαναβάλτε τον στο μνήμα».2 Όταν έγινε αυτό, η γη υποδέχθηκε και κράτησε το σώμα του και δεν το πέταξε πλέον. Υπολογίζεις, Πέτρε, τι αξία είχε αυτός ο άνδρας ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τη στιγμή που και η γη ακόμα απέρριψε το σώμα εκείνου που δεν είχε τη συγγνώμη του Βενεδίκτου.
ΠΕΤΡΟΣ. Βέβαια, υπολογίζω και εκπλήττομαι φοβερά.

Ο μοναχός, που παρά την θέληση εκείνου έφυγε από το μοναστήρι και στο δρόμο του βρήκε μπροστά του έναν δράκοντα.
Κάποιος μοναχός του είχε παραδώσει τον νου του στον ρεμβασμό και δεν ήθελε να παραμείνει στο μοναστήρι. Ο άνθρωπος του Θεού τον μάλωνε επίμονα, τον νουθετούσε συνεχώς, αλλά αυτός με κανένα τρόπο δεν δεχόταν να σταθεί στην αδελφότητα και επέμενε στις αναιδείς παρακλήσεις του να τον απολύσει. Κάποια μέρα ο ευσεβής πατήρ αηδίασε από την φορτικότητά του και οργισμένος τον διέταξε να φύγει.
Αυτός μόλις βγήκε από το μοναστήρι, συνάντησε στο δρόμο του έναν δράκοντα3 να στέκεται με ανοικτό το στόμα. Και καθώς αυτός ο δράκων που εμφανίστηκε ήθελε να τον καταβροχθίσει, εκείνος τρέμοντας με σπασμούς άρχισε να κραυγάζει με μεγάλες φωνές: «Τρέξτε, τρέξτε, αυτός ο δράκων θέλει να με καταβροχθίσει». Έτρεξαν οι αδελφοί, όμως δράκοντα καθόλου δεν είδαν, μόνο τον τρεμάμενο με σπασμούς μοναχό οδήγησαν πίσω στο μοναστήρι. Αυτός αμέσως υποσχέθηκε ποτέ πια να μην φύγει από το μοναστήρι, και από εκείνη την ώρα κράτησε την υπόσχεσή του, τώρα που δι’ ευχών του αγίου ανδρός είδε να στέκεται μπροστά του ο δράκων, τον οποίο και πριν ακολουθούσε χωρίς να τον βλέπει.

Υποσημειώσεις.
1. Άλλη μία καταχρηστική δικαιοδοσία του ηγουμένου, κι όταν ακόμα, όπως εδώ δεν είναι κληρικός, κάτι που αργότερα απαγόρευσαν οι κανόνες.
2. Η πρακτική αυτή, απαράδεκτη σήμερα από την Εκκλησία, σχετίζεται με την τότε διαδεδομένη συνήθεια να κοινωνούν τους νεκρούς, που και αυτό αργότερα απαγορεύτηκε.
3. Δηλ. μεγάλο φίδι.

Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Δημοσιεύθηκε στην Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.