Τον είχαν σταυρώσει. Τον είδαν να πεθαίνει επί του Σταυρού. Τον είδαν να θάπτεται. Και όμως δεν ησύχαζαν οι άρχοντες των Ιουδαίων. Ένιωθαν ανασφαλείς. Και ζήτησαν από τον Πιλάτο φρουρά, για να φρουρεί τον τάφο.
Τί φοβάσαι, Ιουδαίε, ρωτά ο άγιος Αμφιλόχιος. Αυτόν που «απέκτεινες»; Ποιος είδε ποτέ «νεκρόν πολεμούμενον»; Ποιος άκουσε θάνατο, που γέμισε με τρόμο αυτούς που τον προκάλεσαν; Εμπιστεύεσαι στα όπλα των στρατιωτών; Η Ανάσταση δεν εμποδίζεται ούτε από τα όπλα των στρατιωτών, ούτε από το λίθο, που σφράγισε τη θύρα του μνημείου ( P . G . 39,92).
«Μάτην φυλάττεις τον τάφον, κουστωδία», τονίζει το Συναξάρι του Μεγάλου Σαββάτου. Είσαι ανίσχυρη εμπρός στη δύναμη του Αναστάντος. Εκείνος ανέστη, ενώ ο λίθος έμεινε ακίνητος στη θέση του. Κι εσύ, η ένοπλη φρουρά, κυριεύθηκες από φόβο και έγινες σαν νεκρή, όχι εμπρός στον Αναστάντα και Νικητή του θανάτου, που δεν αξιώθηκες να τον δεις, αλλά εμπρός στον αστραπόμορφο άγγελό του, που ήλθε και απεκύλισε το λίθο, για να βλέπουν οι πάντες τον άδειο τάφο (Ματθ. κζ΄ 62-κη΄ 4).
Σαν αστραπή η είδηση της Αναστάσεως έλαμψε σ’ όλη την Ιερουσαλήμ. Ήταν αδύνατο να εμποδισθεί η λάμψη του φωτός της. Έλαμψε και θέρμανε τις παγωμένες έως τότε «διά τον φόβο των Ιουδαίων» (Ιω. κ΄ 19) καρδιές των Μαθητών. Έλαμψε και κατατρόμαξε και συγκλόνισε τις συνειδήσεις των ενόχων σταυρωτών του Κυρίου.
Έλαμψε και έδωσε το έναυσμα για μια νέα πορεία ζωής στον κόσμο.
Η έως τότε σκοτισμένη από την επίδραση του άρχοντος του σκότους ανθρωπότητα φωτίζεται πλέον από το φως του Αναστάντος και αλλάζει κατεύθυνση ζωής. Οι έως τότε δούλοι της αμαρτίας και παθών ακατονομάστων απελευθερώνονται και ζουν μέσα στο φως και στη Χάρη της Αναστάσεως ως «απελεύθεροι» Χριστού (Α΄ Κορ. ζ΄ 22).
Ο ένας μετά τον άλλον, αρκετοί από τους σταυρωτές του Κυρίου, αναγνωρίζουν το λάθος τους, συγκλονίζονται με τη Χάρη του Αναστάντος, μετανοούν, βαπτίζονται και γίνονται δραστήρια μέλη της αγίας Εκκλησίας του. Το ένα μετά το άλλο τα προπύργια του Σατανά καταπίπτουν, εμπρός στην ακαταμάχητη δύναμη της Αναστάσεως.
Τα θαύματα που επιτελούνται με την επίκληση του ονόματος του Αναστάντος γεμίζουν την Παλαιστίνη και τον τότε γνωστό κόσμο και ανατρέπεται δι’ αυτών το κατεστημένο αιώνων και γενεών. Άνθρωποι διαποτισμένοι έως μυελού οστέων, με παράδοση γενεών, από το πνεύμα του Ιουδαϊσμού και της ειδωλολατρίας, αρνούνται την πατρώα πίστη τους και προσκυνούν και λατρεύουν τον Αναστάντα. Άνθρωποι που κατεδίωκαν με φανατισμό και ύβριζαν και γελοιοποιούσαν με πάθος την πίστη και τα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας του, μεταβάλλονται θαυμαστώς και χύνουν και το αίμα τους για την πίστη στο Νικητή του θανάτου. Τίποτε δεν τους φοβίζει. Κανένα μαρτύριο δεν τους επηρεάζει δυσμενώς. Προσφέρουν ατρόμητη και με ασύγκριτο ενθουσιασμό τη ζωή τους χάριν του Αναστάντος.
Άνθρωποι, συνηθισμένοι να ζουν εγκλωβισμένοι στη φιλαυτία τους, στα υλικά αγαθά τους στις απολαύσεις της σαρκός, στο πνεύμα της αδιαφορίας για τους άλλους
και για τα ουράνια αγαθά, αποτινάσσουν ξαφνικά από επάνω τους τη σατανική νάρκη. Ξυπνούν από το λήθαργο της αμαρτίας και αρχίζουν μια νέα ζωή. Τη ζωή της ευσεβείας. Τη ζωή της ολοκληρωτικής αφοσίωσης στο θέλημα του Κυρίου. Τη ζωή της αγάπης και προσφοράς προς τους άλλους, σύμφωνα με τη δική του εντολή. Τρέχουν να διαδώσουν το μήνυμα της Αναστάσεως και στους άλλους. Αφήνουν τα σπίτια τους, εγκαταλείπουν τις εργασίες τους, γίνονται ιεραπόστολοι και σκορπίζουν το φως της Αναστάσεως σ’ όλα τα πλάτη και μήκη της γης.
Πώς ήταν δυνατόν να προέλθει αυτή η μεταβολή, εάν δεν είχε αναστηθεί ο Κύριος; Τί μεγαλύτερο «σημείον της αναστάσεως εκείνης ζητείς», ρωτά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «όταν ίδης τοσαύτην μετάστασιν πραγμάτων γεγενημένην;» ( P . G . 50, 629). Οι θαυμαστές αυτές μεταβολές, οι οποίες συνεχίζονται και στις μέρες μας και θα συνεχίζονται έως συντελείας των αιώνων, είναι το καλύτερο πιστοποιητικό και η μεγαλύτερη απόδειξη της Αναστάσεως και της δυνάμεως του αναστάντος Κυρίου Ιησού Χριστού.
Γιορτάζουμε και φέτος την Ανάσταση. Και ενώ επί είκοσι αιώνες πολεμείται από τους απίστους και αθέους ο Κύριος, η Ανάστασή του εξακολουθεί να είναι το κέντρο της ζωής των πιστών, η αφορμή της χαράς τους, η πηγή της ψυχικής δυναμής τους. Αυτό και από μόνο του φανερώνει τη δύναμη του Αναστάντος. Τη δύναμη την ακατανίκητη, επάνω στην οποία σκοντάφτουν και συντρίβονται όσοι μένουν πεισματικά στην απιστία. Το είδαμε αυτό και με την πτώση των αθέων καθεστώτων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, που πολέμησαν με πάθος τον Αναστάντα.
Ας δοξάζουμε εξ όλης ψυχής και καρδίας το Νικητή του θανάτου και ας κάνουμε το Φως της Αναστάσεως οδηγό στη ζωή μας. Τότε θα νιώθουμε μέσα μας και πάνω στα πράγματα τη δύναμη, που αναβλύζει από την Ανάσταση και θα πορευόμαστε σταθερά προς την πανευφρόσυνη ουράνια χώρα των ζώντων αιωνίως. Αδελφοί, Χριστός ανέστη!
Η/Υ ΠΗΓΗ
Χριστιανική Φοιτητική Δράση.
