Η Παλαιά Διαθήκη, ως μέρος της Αγ. Γραφής, έτυχε από αρχαιοτάτων χρόνων μιας πρωτοφανούς πολεμικής. Κοινός παρονομαστής των πολεμίων της ανά τους αιώνες, έστω και αν τα κίνητρά τους ήταν διαφορετικά, είναι το ότι δεν θέλησαν ποτέ να κατανοήσουν το γεγονός, πως η Παλαιά Διαθήκη είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το πρόσωπο του Χριστού. Γι’ αυτό πρέπει να κατανοείται από τον καθέναν μόνο χριστολογικά, καθώς καταγράφει την εν χρόνω φανέρωση και εξέλιξη του σχεδίου του Τριαδικού Θεού για την εν Χριστώ παλιγγενεσία του ανθρώπου και της δημιουργίας.
Η άσαρκος του Θεού Λόγου παρουσία στην Π.Δ κατά τις Θεοφάνειες, οι τύποι, τα σύμβολα, οι προεικονίσεις, οι προφήτες, εκφράζουν κατά τρόπο ρεαλιστικό ότι τα πάντα κινούνται γύρω από το πρόσωπο του Θεανθρώπου και την προσδοκία της ελεύσεώς Του. Έτσι κατανοούμε, γιατί την Π.Δ ουδέποτε η Εκκλησία μας την κατανόησε με φυλετικά ή εθνικιστικά κριτήρια, αλλά με θεολογικά.
Στους πολεμίους της Π.Δ, κατά τους νεώτερους χρόνους, ανήκουν και οι Ναζί. Στα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας, η Π.Δ θα πολεμηθεί από τρεις χώρους, που είχαν όμως κοινό κίνητρο. Αυτό δεν ήταν άλλο, παρά οι ρατσιστικές – φυλετικές αντιλήψεις των ναζί περί Αρίας φυλής, ο αντισημιτισμός τους και η εχθρική τους τοποθέτηση απέναντι στο Χριστό και το Ευαγγέλιο. Χαρακτηριστική είναι εν προκειμένω η δήλωση του Χίτλερ στις 6-7-1933: “Κάποιος πρέπει να είναι ή χριστιανός ή Γερμανός. Και τα δύο μαζί δεν μπορεί να είναι”1!
Ο πρώτος χώρος, ο οποίος θα εκφραστεί με πρωτοφανή σκληρότητα και μίσος κατά της Π.Δ είναι η Γερμανική ναζιστική ιδεολογία. Πριν την ανάληψη της εξουσίας, επισήμως, η ναζιστική προπαγάνδα έχει προετοιμάσει συστηματικά το έδαφος με τη διάδοση των αντιλήψεων του Houston Stewart Chamberlain. Ο Η.S. Chamberlain ήταν ένας βρετανικής καταγωγής ρατσιστής φιλόσοφος, αρχικά θερμός γερμανόφιλος και τελικά πολιτογραφημένος Γερμανός, κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Το βασικότερο έργο του Η. S. Chamberlain “Τα θεμέλια του 19ου αιώνα” είναι γεμάτο2, συν τοις άλλοις, απαξιωτικών και μειωτικών αναφορών κατά της Π.Δ, στα πλαίσια βεβαίως των ρατσιστικών αντιλήψεών του και της ιδεολογικής προσέγγισης του θέματος. Η αναφορά του Χίτλερ στο έργο αυτό ήταν συχνή. Γι’ αυτό, η ναζιστική προπαγάνδα θα αναπαράγει τις θέσεις αυτές του Η.S. Chamberlain, ώστε το έργο του αυτό μέχρι το 1938 να έχει πραγματοποιήσει 23 εκδόσεις!
Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελούν οι θέσεις του Alfred Rosenberg, ο οποίος υπήρξε ο κατεξοχήν θεωρητικός του ναζισμού, υπουργός του Χίτλερ, και συνιδρυτής του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Nα σημειωθεί, ότι από το διεθνές δικαστήριο της Νυρεμβέργης καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και απαγχονίστηκε στις 16-10-1946.
Ο A. Rosenberg ομιλούσε με πρωτοφανή περιφρόνηση εναντίον της Π. Διαθήκης, λέγοντας ότι περιέχει “ανόητες και επιβλαβείς διηγήσεις, άξιες μόνο για Εβραίους”3, και επιπλέον μιλούσε για “ποικίλα σκουπίδια της εβραϊκής, μεσανατολικής και αφρικανικής νοοτροπίας και ζωής”4.
Ο δεύτερος χώρος από τον οποίο θα πολεμηθεί η Π.Δ είναι ο χώρος των λεγομένων” Γερμανών Χριστιανών” (Deutschen Christen)5. Οι Γερμανοί Χριστιανοί ήταν μια συγκρητιστική πολιτικοθρησκευτική κίνηση, με αντισημιτικό – ρατσιστικό υπόβαθρο, και πολιτικό προσανατολισμό. Η “θεολογία” τους επίσης ήταν συγκρητιστική, με μείξη χριστιανικών και αντιχριστιανικών στοιχείων, με αντισημιτική αφετηρία, και με πολιτική προοπτική.
Αφού «ακρωτηρίασαν» το ευαγγέλιο, δημιούργησαν ένα χριστιανισμό καρικατούρα, υπηρέτη των εθνικοσοσιαλιστικών αντιλήψεων του Χίτλερ. Πολέμιοι της Π.Δ, θα εκφράσουν το μίσος τους εναντίον της ποικιλοτρόπως. Όσους δέχονταν την Π.Δ, την οποία είχαν απορρίψει, τους θεωρούσαν ιουδαιοχριστιανούς, μη άριους, και απαγόρευαν τη συμμετοχή τους στον κλήρο, ενώ ζητούσαν και τον αποκλεισμό τους από την εκκλησία.
Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε μόνο τις διακηρύξεις ενός εκ των πλέον επιφανών στελεχών των Γερμανών Χριστιανών του Dr. Reinhold Krause, όπου στις 13-11-1933 στο Βερολίνο, παρουσία χιλιάδων ακροατών, ζητούσε την “απελευθέρωση της Γερμανικής Εκκλησίας από την Παλαιά Διαθήκη και την ιουδαϊκή ηθική της, από αυτές τις ιστορίες ζωεμπόρων και ρουφιάνων”. Και συνέχιζε λέγοντας: “Δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο ερωτηματικά βιβλία της παγκόσμιας ιστορίας”6!
Ο τρίτος χώρος, ο οποίος με ιδιαίτερη σφοδρότητα θα πολεμήσει κάθε τι το χριστιανικό, της Π.Δ συμπεριλαμβανομένης, ήταν η Γερμανική νεοειδωλολατρία η οποία είχε αναβιώσει κατά το διάστημα του μεσοπολέμου και ανδρώθηκε στα χρόνια του ναζισμού στη Γερμανία. Οι διάφορες Γερμανικές νεοπαγανιστικές ομάδες και κατευθύνσεις, συστεγάζονταν κάτω από το όνομα “Κίνηση της Γερμανικής Πίστεως” (Deutsche Glaubensbewegung)7.
Θεωρούσαν ότι το πρόσωπο του Χριστού και ολόκληρη η Αγ.Γραφή ήταν ριζικώς αντίθετα με τις περί φυλής, αίματος, υπερηφανείας, ηρωισμού και σωματικής δυνάμεως αντιλήψεις της αρίας γερμανικής φυλής. Η Π.Δ για τους Γερμανούς νεοειδωλολάτρες της ναζιστικής Γερμανίας, αντιπροσώπευε και εξέφραζε κατά τους ανιστόρητους και βλάσφημους ισχυρισμούς τους, όλα τα μειονεκτήματα του “ασιατικοσημιτικού πνεύματος”.
Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά στο θέμα μας, με μία επισήμανση από τη σύγχρονη Γερμανία, η οποία επιβεβαιώνει ακριβώς τα όσα αναφέρουμε. Σε σύγχρονες νεοπαγανιστικές και νεοναζιστικές Γερμανικές ομάδες, που σε ορισμένες εξ αυτών, λόγω ιδεολογικής τους αλληλοπεριχώρησης τα διακριτικά τους πλαίσια είναι δυσκόλως ευδιάκριτα, σε θεωρητικές τους, λοιπόν, διακηρύξεις σχετικά με τον Χριστό και την Παλαιά Διαθήκη, παραπέμπουν και σήμερα σε ιδεολογικές τοποθετήσεις αρχών του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ8.
Η πτωμαϊνη του ναζισμού τρέφει δυστυχώς και σήμερα τους σύγχρονους ιδεολογικούς βρυκόλακες, στην πολεμική τους κατά της Π.Δ, που σε τελική ανάλυση, είναι πολεμική εναντίον του Χριστού.
1. Βλ. A. Lapple, Kirchengeschichte in Langsschnitten, 1968, σ. 89.
2. Βλ. H. St. Chamberlain, Die Grund lagen des neunzehnten Jahr – hunderts. Erste Halfte, 193823, σσ. 220- 295.
3. Βλ. A. Rosenberg, Der Mythus der 20 Jahrhunderts, 193428, σσ. 601-603.
4. Βλ. A. Rosenberg,Οπ. π, σσ. 172 ,175.
5. Βλ. Ενδεικτικώς: K. Scholder, Die Kir chen und das Dritte Reich, Band 1, 1977.
J. Sonne, Die politische Theo lo gie der Deutschen Christen, 1982.
6. Βλ. http://rskellinghusen.ler n netz. de/project 1/kirche/ deutsche. htm.
7. Βλ. K. Algermissen, Deu tschreligiose Bewegung,στο L.TΗ. K1, 3, 259-261
8.Βλ εκτενώς. Fran ziska Hundseder, Wotan Junger. Neu heidnische Gruppen zwischen Esoterik und Rechtsradicalismus,1998.
Από την εφημερίδα: Ορθόδοξος Τύπος, 18/11/2011.
