21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου – λόγος Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Υμνολογική εκλογή.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ – ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής,
πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό, εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία για χάρη μας, θέλησε να περιβληθεί
τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση που σύρθηκε στον άδη, και να την ανακαινίσει, αφού είχε παλαιωθεί, και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο
ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα, που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων, και την εκλέγει ανάμεσα από
όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.

Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να
έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι’ αυτό και χρειαζόταν κατ’ ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση
εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητος, η οποία και προορίσθηκε, φανερώθηκε, καθώς το σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά
παράδοξα γεγονότα.

Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους, και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν την τωρινή Θεομήτωρα.
Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς τον Θεόν υπόσχεσή τους, και μετά τον απογαλακτισμό, την οδηγούν
στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν
δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε τον κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν
οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στην παράδοξη γέννα της.

Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει
να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα), να εισφέρει μέσα της, φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο
σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων, και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν
τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από την καθοδήγηση νηπιαγωγού, και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε
άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος, ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που
κάθεται σε αυτόν.

Μόλις τριών ετών, μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς, και δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε
κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους, την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες, και έτσι με επισημότατη πομπή
την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή
τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα, προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα.

Και αμέσως εγκατέλειψε όλους, γονείς, τροφούς, συνομήλικες, και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος
την εισήγαγε στα άγια των αγίων, και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο
να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάσει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα
είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο θαύμα;

Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία, τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε
εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό
παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι’ και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στην διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατόν να πούμε ούτε τι ήταν! Τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα.

Ο διακομιστής ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου. Σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς, και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος
σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια
η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση, αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο,
δηλαδή από την δύναμη του Υψίστου, και στην παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος.

Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στον παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών,
ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας
από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό, ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, συνήψε το νου της
με την προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με την αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι’ αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο
συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.

Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια, με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά τον τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες
επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας, και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε
μόνο καθ’ ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ’ ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως, και τον γέννησε
αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι’ αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη).

Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και
τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με την κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας
χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον
αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα, και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

Ας φυλάττουμε επομένως την προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ’ εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν την καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική
του γη αγία, δια της αρετής και της προς τον Θεόν σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε, και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος, στην οποία πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση, τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο…».

(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις
«Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος).

Υμνολογική εκλογή.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το Κύριε, εκέκραξα. Δόξα. Και νυν. Ήχος πλ. δ’.

Μετά το τεχθήναί σε, θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου εν ναώ Κυ¬ρίου, του ανατραφήναι εις τα Άγια των Αγίων, ως ηγιασμένη. Τότε και Γαβριήλ απεστάλη προς σε την πανάμωμον, τροφήν κομίζων σοι. Τα ουράνια πάντα εξέστησαν, ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν. Διό άσπιλε αμόλυντε, η εν ουρανώ και επί γης δοξαζομένη, Μήτηρ θεού, σώζε το γένος ημών.

Μετά από την παρ’ ελπίδα γέννησή σου, Δέσποινα και Κυρία των ανθρώπων, Νύμφη του Θεού, παρουσιάσθηκες στον ναό του Κυρίου, για να ανατραφείς εις τα Αγια των Αγίων ως αγία. Τότε και ο Γαβριήλ σταλμένος από τον Θεό ήλθε να σε διαθρέψει μεταφέροντάς σου τροφή σαν καθαρή από κάθε σκιά. Ολος ο κόσμος του ουρανού στάθηκε έκπληκτος βλέποντας το Πνεύμα το Αγιο να σκηνώνει και να μένει μέσα σου. Και τώρα Συ άσπιλε και αμόλυντε, που δοξάζεσαι στον ουρανό και στη γη, Μητέρα του Θεού, σώζε πάντα το γένος μας.

Ιδιόμελον της λιτής. Ήχος δ.

Σήμερον ο θεοχώρητος Ναός, η Θεοτόκος, εν ναώ Κυρίου προσά¬γεται, και Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται. Σήμερον τα των Αγίων Άγια αγάλλονται, και ο χορός των Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρί¬ζει” μεθ’ ων και ημείς εορτάζοντες σήμερον, συν τω Γαβριήλ εκβοήσωμεν’ Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ο έχων το μέγα έλεος.

Σήμερα ο ναός που σε λίγο θα χωρέσει μέσα του τον ίδιο τον Θεό, η Θεοτόκος, οδηγείται και προσφέρεται στον ναό του Κυρίου, και ο αρχιερέας Ζαχαρίας την υποδέχεται. Σήμερα χαίρονται τα Αγια των Αγίων και ο χορός των αγίων αγγέλων πανηγυρίζει μυστικά. Μαζί με όλους τους αγγελικούς χορούς λοιπόν και εμείς ας ψάλλομε με δυνατή και χαρούμενη φωνή συγχρόνως με τον Γαβριήλ: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι και θα είναι μαζί σου, Αυτός που έχει και δείχνει το μέγα έλεος.

Δόξα, Και νυν, της λιτής. Ήχος πλ. α’. Λέοντος μαίστορος.

Επέλαμψεν ημέρα χαρμόσυνος, και εορτή πανσεβάσμιος. Σήμερον γαρ η προ τόκου Παρθένος, και μετά τόκον Παρθένος μείνασα, εν ναώ αγίω προσάγεται, και χαίρει Ζαχαρίας ο πρέσβυς, ο γενέτης του Προδρόμου, και βοά γηθοσύνως’ Ήγγικεν η προσδοκία των θλιβομένων, εν ναώ αγίω ως αγία, αφιερωθήναι εις κατοίκησιν του Παντάνακτος. Ευφραινέσθω Ιωακείμ ο προπάτωρ, και η Άννα αγαλλιάσθω, ότι προσήνεγκαν θεώ, ως τριετίζουσαν δάμαλιν, την άμωμον Δέσποιναν. Μητέρες συγχάρητε, παρθένοι σκιρτήσατε, και στείραι συγχορεύσατε* ότι ηνέωξεν υμίν την ουρανών βασιλείαν, η προορισθείσα παντάνασσα. Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε.

Σήμερα ανέτειλε και έλαμψε χαρμόσυνη ημέρα, και η αξιοσέβαστη εορτή. Γιατί σήμερα αυτή που ήταν παρθένος πριν από την γέννηση του Χριστού και έμεινε παρθένος και μετά τη γέννησή Του, οδηγείται και προσφέρεται στον άγιο ναό, και χαίρει ο γέροντας αρχιερέας Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, φωνάζοντας με χαρά: Πλησίασε, έφθασε η ελπίδα και η αναμονή όλων όσοι θλίβονται και υποφέρουν: ήλθε για να αφιερωθεί στον ναό τον άγιο σαν αγία, για να κατοικήσει μέσα της ο Βασιλέας των πάντων. Ο Ιωακείμ ας ευφραίνεται και η Αννα ας αγάλλεται, γιατί προσέφεραν στον Θεό, σαν τριετή δάμαλη, την πάναγνη Δέσποινα Θεοτόκο. Οι μητέρες ας χαρούν μαζί τους, οι παρθένοι ας σκιρτήσουν, οι στείρες ας χορεύσουν μαζί, γιατί για μας άνοιξε την Βασιλεία των ουρανών, Αυτή που προορίσθηκε να γίνει Βασίλισσα των όλων. Ας χαίρεστε κι ας αγάλλεσθε λοιπόν όλοι οι λαοί.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’.

Σήμερον της ευδοκίας θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνος βοήσωμεν’ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.

Σήμερα αρχίζει να φανερώνεται η αγάπη και η καλή διάθεση του Θεού απέναντι στον αποστάτη και αμαρτωλό άνθρωπο. Σήμερα κηρύσσεται εκ των προτέρων η σωτηρία των ανθρώπων. Η Παρθένος Μαρία με μεγάλη λαμπρότητα φανερώνεται στον ναό του Θεού και εκ των προ΄τερων αναγγέλει σε όλους την έλευση του Χριστού. Τώρα λοιπόν και εμείς, με ωραίους ύμνους και δυνατή φωνή ας της ψάλλουμε: Χαίρε Συ που αρχίζεις να εκπληρώνεις το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά την α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Δικαίων ο καρπός, Ιωακείμ και της Αννης, προσφέρεται θεώ, ιερώ εν Αγίω, σαρκί νηπιάζουσα, η τροφός της ζωής ημών’ ην ευλόγησεν, ο ιερός Ζαχαρίας. Ταύτην άπαντες, ως του Κυρίου Μητέρα, πιστώς μακαρίσωμεν.

Ο καρπός της συζυγίας των δικαίων Ιωακείμ και Αννης προσφέρεται στον Θεό στον ιερό ναό Του, σαν νήπιο παιδί στο σώμα. Αυτή είναι η Παρθένος Μαρία , που τρέφει τη ζωή μας, αφού έφερε στον κόσμο τον Χριστό και Θεό μας. Αυτήν την ευλόγησε ο ιερός αρχιερέας Ζαχαρίας. Τώρα λοιπόν όλοι ως μητέρα του Κυρίου με πίστη ας την μακαρίζουμε.

Μετά την β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ήχος δ’. Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Πρό συλλήψεως Αγνή, καθηγιάσθης τω θεω’ και τεχθείσα επί γης, δώρον προσήχθης νυν αυτώ, αποπληρούσα πατρώαν επαγγελίαν. Τω θείω δε ναώ, ως θείος όντως Ναός, εκ βρέφους καθαρώς, μετά λαμπάδων φαιδρών, ανατεθείσα ώφθης δοχείον, του απροσί¬του και θείου Φωτός. Μεγάλη όντως, η πρόοδος σου, μόνη θεόνυμφε και αειπάρθενε.

Πριν ακόμη να συλληφθείς, Αγνή Παρθένε Μαρία, ο Θεός σε ξεχώρισε σαν αγία, για να φέρεις στον κόσμο τον Υιό Του και όταν γεννήθηκες στη γή προσφέρθηκες σε Αυτόν σαν δώρο, ξεπληρώνοντας την πατρική υπόσχεση. Και τώρα σαν θείος πράγματι και καθαρός ναός, από την βρεφική σου ηλικία προσφέρεσαι ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΊΑ ΛΑΜΠΆΔΩΝ ΧΑΡΆς Στον ναό του Θεού, και αναδεικνύεσαι φανερά δοχείο του απροσίτου, απλησίαστου από τον άνθρωπο και θείου φωτός. Πράγματι είναι μεγαλη και σημαντική για τους ανθρώπους η είσοδός σου και η πρόοδός σου στα α΄για των αγίων, Παναγία, μόνη νύμφη του Θεού και αειπάρθενε.

Μετά τον Ν. ψαλμόν. Δόξα. Ήχος β’.

Σήμερον ο Ναός ο έμψυχος, του μεγάλου Βασιλέως, εν ναώ εισέρ¬χεται, αυτώ ετοιμασθήναι, εις θείαν κατοίκησιν. Λαοί αγαλλιάσθε.

Σήμερα ο έμψυχος ναός του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού, εισέρχεται στον ναό, για να ετοιμασθεί για χάρη Του, ώστε να κατοικήσει μέσα της ο Θεός. Λαοί όλου του κόσμου χαρείτε, αφού πλησιάζει η σωτηρία μας.

Μεσώδειον κάθισμα. Ήχος δ’. Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Αναβόησον Δαυίδ, τις η παρούσα Εορτή’ ην ανύμνησάς ποτέ, εν τω βιβλίω των Ψαλμών, ως θυγατέρα θεόπαιδα και Παρθένον; Απενεχθήσονται, ειπών, τω Βασιλεί μυστικώς, παρθένοι όπισθεν αυτής, και αι πλησίον αυτής’ και θαυμαστήν εργάζου και παγκόσμιον, την εορτήν τοις κραυγάζουσιν’ η Θεοτόκος, ημίν επέστη, της σωτηρίας η πρόξενος.

Ψάλλε, Δαυβίδ, ποια είναι αυτή εδώ η εορτή. Αυτή που κάποτε την ανύμνησες στο βιβλίο των Ψαλμών σαν θυγατέρα του Θεού, Νύμφη του Θεού και Παρθένον συγχρόνως, λέγοντας πως θα σταλούν από τον Ββασιλέα παρθένοι μυστικά πίσω της για να την τιμήσουν, και κοντινοί της θα είναι. Και τώρα κάνε θαυμαστή την εορτή και παγκόσμια για όσους ψάλλουν: Να τώρα φανερώθηκε για μας η Παρθένος που είναι η πρόξενος της σωτηρίας μας.

Κοντάκιον. Ηχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι θείω’ ην ανυμνούσιν Άγγελοι θεού’ αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.

Η Παναγία, ο τελείως καθαρός ναός του Σωτήρος Κυρίου και το πλέον πολύτιμο νυφικό δωμάτιο μα συγχρόνως και παρθένος, αλλά ο ιερόςθησαυρός της δόξης του Θεού, σήμερα αφιερώνεται και εισέρχεται στον οίκο του Κυρίου, φέρνοντας μαζί της τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος για τους ανθρώπους. Αυτήν την ανυμνούν οι άγγελοι του Θεού, γιατί αυτή είναι η επουράνια σκηνή του Κυρίου Ιησού Χριστού.

ο Οίκος

Των απορρήτων του θεού και θείων μυστηρίων ορώνεν τη Παρθένω την χάριν δηλουμένην, και πληρουμένην εμφανώς, χαίρω, και τον τρόπον εννοείν αμηχανώ τον ξένον και απόρρητον! Πώς εκλελεγμένη η άχραντος μόνη ανεδείχθη υπέρ άπασαν την κτίσιν, την ορατήν και την νοουμένην. Διό, ανευφημείν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρώς νουν τε και λόγον’ όμως δε τολμών, κηρύττω και μεγαλύνω* Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.

Σήμερα βλέπουμε να εκδηλώνεται και να ολοκληρώνεται στην Παρθένο φανερά η Χάρη του ΘΕΟΎ, ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΕΊΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΕΎΕΙ ΤΑ ΑΠΌΡΡΗΤΑ, ΚΡΥΦΆ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΜΥΣΤΉΡΙΑ ΤΟΥ Θεού. Χαίρομαι και αισθάνομαι αμηχανία να εννοήσω τον τρόπο τον παράδοξο και μυστικό, πώς δηλαδή μόνη η άχραντη Παρθένος αναδείχθηκε εκλεκτή από και πάνω όλην την κτίση την ορατή και την νοουμένη. Και τώρα θέλοντας να την δοξάσω με ύμνους, αισθάνομαι κατάπληξη φοβερή στον νου και στο λόγο. Όμως τολμώ να την υμνήσω, την κηρύττω και την μεγαλύνω, γιατί αυτή είναι η σκηνή η επουράνιος.

Συναξάριον

Τη ΚΑ’ του αυτού μηνός (Νοεμβρίου), ανάμνησις της εν τω Ναώ Εισόδου της θεομήτορος.
Στίχοι. Ένδον τρέφει σε Γαβριήλ ναού, Κόρη,
Ήξει δε μικρόν και το Χαίρε σοι λέξων.
Βή ιερόν Μαρίη τέμενος παρά εικάδι πρώτη.
Μέσα στο ναό σε τρέφει ο Γαβριήλ, Κόρη. Θα έλθει σε λίγο να σου πει και το: χαίρε.
Κατά την εικοστή πρώτη του μηνός ήλθε στον ναό η Μαρία.

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.

Εξαποστειλάριον. Γυναίκες ακουτίσθητε.

ην πάλαι προκατήγγειλε, των Προφητών ο σύλλογος, στάμνον και ράβδον και πλάκα, και αλατόμητον όρος, Μαρίαν την θεόπαιδα, πιστώς ανευφημήσωμεν’ σήμερον γαρ εισάγεται, εις τα Αγια των Αγίων, ανατραφήναι Κυρίω.

Αυτήν που από παλιά την ανήγγειλάν και προφήτευσαν όλοι οι προφήτες, σαν στάμνο και ράβδο και πλάκα του νόμου, σαν απείραχτο βουνό, δηλαδή την Μαρία, το θεικό παιδί, ελάτε να την δοξάσουμε με ύμνους, γιατί σήμερα εισέρχεται στα άγια των αγίων, ώστε να ανατραφεί χάριν του Κυρίου.

Μεγαλυνάριον. Ποίημα Γερασίμου.

Ένδον των αδύτων, εν τω ναώ, η τω Θεώ Λόγω, εκλεχθείσα προ γεννεών, αφιερωθείσα, την οίκησιν ποιείται, η πάναγνος παρθένος, ην μεγαλύνωμεν.

Μέσα στα άδυτα του ναού, που μόνο ο Θεός κατοικεί, αυτή που πριν από όλες τις γενεές διαλέχθηκε για χάρη του Θεού Λόγου, αφιερώνεται και κατοικεί. Είναι η Πάναγνος Παρθένος. Ελάτε λοιπόν να την μεγαλύνουμε με ύμνους.

Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.

Παράβαλε και:
21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου – τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της εορτής.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΝΓ. εις τα Εισόδια της Θεοτόκου.
Το όνομα της Μαρίας.

Δημοσιεύθηκε στην Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.