Η παραδοσιακή διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας δέχεται ότι η Αγία Γραφή είναι το κατ’ εξοχήν γραπτό κείμενο της Εκκλησίας, ότι έχει την αρμόζουσα σημασία της μόνο στη ζωή και εμπειρία των ανθρώπων του Θεού, ότι δεν είναι κάτι το οποίο από μόνο του μπορεί να απομονωθεί από την οργανική του συνάφεια με την εκκλησιαστική κοινότητα, στην οποία, για την οποία και από την οποία υπάρχει. Η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο της Εκκλησίας. Δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της, χωρισμένη από εκείνους που την έχουν γράψει και ερμηνεύσει, από τους ανθρώπους των οποίων οι οραματισμοί και οι ενέργειες έχουν σαν σκοπό να εμπνέουν και να καθοδηγούν.
Μιά και η Αγία Γραφή καθιερώθηκε σαν η γραφή της Εκκλησίας, γίνεται η κύρια γραπτή αυθεντία εντός της Εκκλησίας και όχι υπέρ η χωριστά από αυτή. Όλα στην Εκκλησία κρίνονται από την Αγία Γραφή. Τίποτε στην Εκκλησία δεν μπορεί να αντιπαραταχθεί σ’ αυτή. Όλα στην Εκκλησία πρέπει να είναι αγιογραφικά- γιατί η Εκκλησία, για να είναι η Εκκλησία πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου εκφραστική της Αγίας Γραφής η ακριβολογώντας περισσότερο, πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου πιστή και εκφραστική εκείνης της πραγματικότητας, της οποίας η ίδια η Αγία Γραφή είναι η γραπτή της μαρτυρία.
Η Αγια Γραφή ζει μέσα στην Εκκλησία. Είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο της οργανικής ολότητας της Εκκλησίας. Χωρίς την Εκκλησία δεν θα υπήρχε η Αγία Γραφή. Η Εκκλησία έχει επιλέξει και θεσμοθετήσει μερικά γραπτά κείμενα – μερικά και όχι άλλα -σαν την αληθινή έκφραση της θείας αποκάλυψης, την αυθεντική μαρτυρία της θείας εμπειρίας της και του δόγματος. Η Εκκλησία αξιολογεί και ερμηνεύει εκείνα τα γραπτά κείμενα που έχει επιλέξει και με ένα συνειδητό τρόπο σε εκφράσεις διαφορετικού βαθμού διατύπωσης και αυθεντίας και μ’ ένα περισσότερο «ζωντανό» και με ένα υποσυνείδητο τρόπο στην επεκτεινόμενη της διδασκαλία, λατρεία και ζωή.
Η Εκκλησία δίνει στην Αγία Γραφή τη ζωή της σαν βιβλίο. Της δίνει την υπαρξιακή της συνάφεια, σκοπό και σημασία. Κάνει το βιβλίο να έρχεται ζωντανό. Το να απομονωθεί η Αγία Γραφή από τη ζωτική της εκκλησιαστική τοποθέτηση και να αναλυθεί έτσι αποκλειστικά σαν κάτι απομονωμένο, είναι σαν οι έννοιες που περιλαμβάνει να είναι σφραγισμένες με τα καλύμματα, σαν ένα αυτο-εγκλωβισμένο και αυτο-εξαντλούμενο φαινόμενο, που μπορεί να κατανοηθεί πλήρως και να αξιολογηθεί άμεσα από τον καθένα, σε μία αυστηρά «κοσμική» συνάφεια. Και αυτό είναι κάτι που θα βεβήλωνε το βιβλίο και θα έκανε αδύνατον να διακριβωθεί απόλυτα και ορθά η πλήρης σημασία του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Άγια Γοαφή είναι εντελώς και καθ’ ολοκληρία άχρηστη, εάν διαβασθεί για παράδειγμα, σαν «ζωντανή λογοτεχνία», ή ακόμα σαν ένα «ιερό βιβλίο» η ότι δεν μπορεί να μιλήσει άμεσα σε ανθρώπους που είναι έξω από τη ζωή των ανθρώπων που έχουν διαθήκη με το Θεό. Η Αγία Γραφή μπορεί οπωσδήποτε να διαβασθεί έξω από τη ζωή της Εκκλησίας και οπωσδήποτε μπορεί να φωτίσει και να εμπνεύσει ανθρώπους που δεν είναι μέλη της οικογένειας της Εκκλησίας. Αλλά, αν και αυτή είναι ευτυχώς η περίπτωση, δεν μπορεί από αυτή να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι αυτός είναι ο τρόπος που η Αγία Γραφή πρέπει να λειτουργεί εκπληρώνοντας το σκοπό για τον οποίο γράφτηκε. Η Αγία Γραφή συλλέχθηκε από την Εκκλησία και για την Εκκλησία. Και η Εκκλησία από μόνη της δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς την Αγία Γραφή• και η Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, με τις γραφές του νόμου και των προφητών και η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, η οποία συμπληρώνει την παλαιά και συνεχίζει να επεκτείνεται προς τη βασιλεία με τα άγια συγγράμματά της
στο επίκεντρο του δόγματος, της λατρείας και της ζωής της.
Μετάφραση: ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Από το Περιοδικό Ορθοδοξη Μαρτυρία, τεύχος 12: 1984.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 28 Ιουνίου 2018
Παράβαλε και:
Μια γοητευτική ιστορία…Αγία Γραφή και Εκκλησία – π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
