Το Ελληνικό 23ο Σύνταγμα Πεζικού συγκροτήθηκε με την ονομασία αυτή, στις 17/30 Σεπτεμβρίου 1912. Το Σεπτέμβριο του 1916 μετονομάστηκε σε 5ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους και στις 24 Δεκεμβρίου 1920, σε 23ο Σύνταγμα Πεζικού.
Η Ελλάδα, παρά την επιθυμία της να παραμείνει ουδέτερη, υποχρεώθηκε τελικά να εισέλθει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και να συμμετάσχει σ’ αυτό με όλες τις δυνάμεις της, οι οποίες επιστρατεύθηκαν και εκπαιδεύθηκαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου.
Το Μάιο του 1918, το 23ο Σύνταγμα Πεζικού, ως 5ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους και με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Τσιμικάλη Ευθύμιο, υπαγόταν στη Μεραρχία Αρχιπελάγους. Στις 17/30[1] Μαΐου 1918 ενήργησε στην αριστερή ζώνη της Μεραρχίας ενισχυμένο με ουλαμό Μηχανικού, δύο γαλλικά πυροβόλα των 37 χιλ. και μία γαλλική διμοιρία φλογοβόλων, έχοντας αποστολή να επιτεθεί με δύο τάγματα, ένα σε πρώτη γραμμή και ένα εφεδρικό, για την κατάληψη των εχθρικών (Τουρκικών;) οχυρωματικών έργων μέχρι το συγκρότημα Τουμουλούς. Επίσης, έπρεπε να καλύψει την επίθεση της Μεραρχίας από ανατολικά και να συνδεθεί με τη Μεραρχία των Σερρών δυτικά του Κρουπ ντι Τουμουλούς, προς το Μποά ντε Μπυλγκάρ. Για την εκτέλεση της αποστολής, το Σύνταγμα, διέθεσε το Ι Τάγμα (Ταγματάρχης Παπαγιάννης Β.) σε πρώτη γραμμή και το ΙΙΙ Τάγμα (Ταγματάρχης Μπάμπαλης Κ.) σε εφεδρεία.
Το ΙΙ Τάγμα (Λοχαγός Ντόζης Ι.) είχε αποστολή να καλύψει αρχικά από το Κρουπ ντι Τουμουλούς και στη συνέχεια να επιτεθεί πλευρικά κατά του εχθρού και να καταλάβει τα εχθρικά οχυρωματικά έργα επί του Κρουπ ντι Τουμουλούς. Στις 0455 της 17/30 Μαΐου, τα Ι και ΙΙΙ Τάγματα εξόρμησαν, υποστηριζόμενα από κινητό φραγμό πυροβολικού. Ο εχθρός αντέδρασε με βολή ανάσχεσης του πυροβολικού του, και προξένησε σημαντικές απώλειες στους επιτιθέμενους. Παρά την αντίσταση του εχθρού, ο οποίος αμυνόταν με σθένος μέσα στα χαρακώματα και τα οχυρά του, ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός, το Σκρα ντι Λέγκεν (Σκρα), καταλήφθηκε γρήγορα. Τα τμήματα, αφού ανασυντάχθηκαν μετά από είκοσι λεπτά περίπου, πραγματοποίησαν νέα επίθεση και αφού έκαμψαν την εχθρική αντίσταση, κατέλαβαν το δεύτερο αντικειμενικό σκοπό, το Μπαστιόν ντι Σεγ. Μετά από νέα δεκαπεντάλεπτη στάση και ανασυγκρότηση των ταγμάτων, εκδηλώθηκε η τελική εξόρμηση για κατάληψη του τελευταίου αντικειμενικού σκοπού, του οχυρού συγκροτήματος Τουμουλούς. Στις 0630 όλα τα εχθρικά
οχυρωματικά έργα του συγκροτήματος είχαν καταληφθεί, ενώ η εχθρική αντίσταση είχε πλήρως συντριβεί.
Περίπου στις 16,00, ο εχθρός επιχείρησε αντεπίθεση κατά του Κρουπ ντι Τουμουλούς, η οποία αποκρούσθηκε. Ο εχθρός επιχείρησε και άλλες αντεπιθέσεις σε όλο το μέτωπο του Συντάγματος, στη 0130 και στις 0250 της 18/31 Μαΐου. Όλες όμως οι αντεπιθέσεις αποκρούσθηκαν από το Σύνταγμα, το οποίο υποστηρίχθηκε από το φίλιο πυροβολικό, με σοβαρές για τον αντίπαλο απώλειες. Συνελήφθησαν από τη Μεραρχία 1.835 αιχμάλωτοι, από τους οποίους 35 αξιωματικοί, ενώ κυριεύθηκε μεγάλη ποσότητα εχθρικού υλικού και πυρομαχικών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν 32 πυροβόλα, 2 βομβοβόλα των 17,5 χιλ. και 10 βομβοβόλα των 7,5 χιλ.
Οι απώλειες της Ελληνικής Μεραρχίας υπήρξαν μεγάλες. Ανέρχονταν συνολικά σε 2.279, από τις οποίες 338 νεκροί, 1.777 τραυματίες και 164 αγνοούμενοι. Μεταξύ των νεκρών συγκαταλέγεται και ο Διοικητής του Ι/5 Τάγματος, Ταγματάρχης Παπαγιάννης Βασίλειος.
Γενικότερα, η δράση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη μάχη του Σκρα υπήρξε πρωταρχικής σπουδαιότητος, ιδιαίτερα όμως της Μεραρχίας Αρχιπελάγους, η οποία ανέλαβε και το κύριο βάρος της μάχης. Υπήρξε, μέχρι εκείνη την εποχή, η πρώτη σημαντική συμβολή του οργανωμένου Ελληνικού Στρατού στη συμμαχική προσπάθεια κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
[1]. Για την αναγραφή των χρονολογιών χρησιμοποιούνται δύο ημερομηνίες. Η πρώτη δηλώνει το Ιουλιανό (παλαιό) και η δεύτερη το Γρηγοριανό (νέο) ημερολόγιο.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Θέματα Στρατιωτικής Ιστορίας
