Στα 1787 κηρύχτηκε νέος πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Τουρκικής αυτοκρατορίας. Η Αικατερίνη η Μεγάλη έστειλε νέους πράκτορες στην Ελλάδα για να ξεσηκώσουν τους Έλληνες σε επανάσταση. Παλι άρχισαν να χτυπούν οι καρδιές των Ελλήνων, αλλά η συμφορά του 1770 ήταν ακόμα νωπή και δεν τους άφησε να κινηθούν.
Τον άλλο χρόνο(1788) όμως ο Λαμπρος Κατσώνης, Ελληνας από τη Βοιωτία, λοχαγός του ρωσικού στρατού, στάλθηκε από την Αικατερίνη στην Ελλάδα για να προκαλέση εξέγερση των Ελλήνων. Οι Έλληνες της Τεργέστης τον βοήθησαν να εξοπλίση 3 μικρά πλοία και να κατέβη στο Αιγαίο πέλαγος. Σε λίγο ο Κατσώνης αύξησε τα πλοία του σε 16, με εκείνα που έπαιρνε απο τους Τούρκους. Με τη μικρή αυτή ναυτική δύναμη πολλές φορές νίκησε τουρκικές ναυτικές δυνάμεις και έγινε το φόβητρο των Τούρκων στη Μεσόγειο.
Οι Τούρκοι δοκίμασαν να εξαγοράσουν τον ανδρείο αυτόν ήρωα της θάλασσας με χρήματα, αλλά εκείνος δεν δέχτηκε τις τουρκικές προτάσεις γιατί έκανε τον αγώνα του για την ελευθερία της πατρίδος και όχι για χρήματα. Τα κατορθώματα του Λαμπρου ενθουσίασαν τον αρματολό της Ρούμελης Γιώργιον Ανδρίτσο και τον παρακίνησαν να μπη στα πλοία του Λαμπρου με τα 500 παλληκάρια του. Τωρα η δύναμη του Κατσώνη ήταν επίφοβη στο Αιγαίο.
Οι Τούρκοι έστειλαν τότε εναντίον του 30 πλοία και ταυτόχρονα ζήτησαν τη βοήθεια του στόλου των Αλγερινών. Ο Κατσώνης συνάντησε τον Τουρκικό στόλο μεταξύ Άνδρου και Ευβοίας, κοντά στο ακρωτήριο του Καφηρέα (Καβο-Ντόρο). Στη ναυμαχία που έγινε νίκησε τα τουρκικά πλοία (06 Απριλίου του 1790), αλλά την άλλη ημέρα βρέθηκε ανάμεσα στον τουρκικό και στο στόλο των Αλγερινών ο οποίος είχε κληθεί σε βοήθεια του τουρκικού. Τοτε έπαθε, αληθινή καταστροφή από τα κανόνια των δύο εχθρικών στόλων που τον είχαν βάλει στη μέση. Όλα τα πλοία του καταστράφηκαν και 650 παλληκάρια του σκοτώθηκαν. Ο ίδιος μόλις κατάφερε να σωθή με δύο μισοκαταστρεμμένα ελαφρά πλοιάρια.
Αλλά και πάλι ο Λαμπρος δεν απογοητεύθηκε και δε θέλησε να εγκαταλείψη τον αγώνα. Πήγε στα παράλια της Μανης και σχημάτισε πάλι ένα μικρό στόλο και άρχισε πάλι να χτυπάη τα τουρκικά πλοία. Στο μεταξύ η Αικατερίνη έκλεισε ειρήνη με τον Σουλτάνο και έστειλε διαταγή στον Κατσώνη να εγκαταλείψη τον αγώνα. Ο Λαμπρος τότε απάντησε με οργη: Αν η Αικατερίνη υπόγραψε την ειρήνη της ο Λαμπρος δεν υπόγραψε ακόμη τη δική του!
Η Τουρκία, αφού απαλλάχτηκε από την πίεση της Ρωσίας, συγκέτρωσε πολλές δυνάμεις εναντίον του Κατσώνη. Οι Ρώσοι πράκτορες δεν τον βοηθούσαν πια και ο Μπέης της Μανης τον πίεζε να απομακρυνθή από τις ακτές του. Αποβίβασε τότε στη Μανη τον Ανδρίτσο και με ένα ελαφρό πλοιάριο έπλευσε στην Ιθάκη και από εκεί μετέβη στην Κρημαία, όπου πέθανε στα 1804 γεμάτος πικρία για τη διάψευση των ελπίδων του.
Ο Ανδρίτσος πάλι, πέρασε με πολλούς κινδύνους στη Στερεά και από εκεί ζήτησε καταφύγιοστήν Επτάνησο. Οι Ενετοί όμως τον παρέδωσαν στους Τούρκους. Μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και θανατώθηκε με σκληρά βασανιστήρια.
Η αποτυχία του κινήματος του Κατσώνη και του Ανδρίτσου γκρέμισαν άλλη μια φορά τις ελπίδες των Ελλήνων, αλλά έδωκαν σ’ αυτούς ένα πολύτιμο δίδαγμα, ότι δηλαδή, οι Ρώσοι και οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούσαν τον πόθο των Ελλήνων για ελευθερία, μόνο για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα και ότι αν οι Ελληνες ήθελαν πραγματικά την ελευθερία τους, έπρεπε να στηριχτούν, στις δικές τους και μόνο δυνάμεις.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Kavodoros.blogspot.gr: 08 Μαΐου 2011