Το τυφλό υαινάκι
Ο Όσιος Μακάριος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 296 μ. Χ. και ήταν έμπορος ξηρών καρπών και γλυκών. Νωρίς όμως άφησε το εμπόριο και έγινε μοναχός. Αρχικά ασκήτεψε στην έρημο της Θηβαΐδος στην Άνω Αίγυπτο.
Κάποια ημέρα, ήρθε στο ασκητήριό του μία ύαινα κρατώντας στο στόμα της το τυφλό νεογέννητο υαινάκι της. Φτάνοντας εκεί, έσπρωξε με το κεφάλι της την πόρτα της αυλής του Οσίου και άφησε το νεογνό της μπροστά στα πόδια του. Ο Όσιος το πήρε στα χέρια του, διεπίστωσε, παρατηρώντας το με προσοχή, ότι ήταν τυφλό, έφτυσε στα μάτια του και μετά προσευχήθηκε. Το μικρό άνοιξε αμέσως τα ματάκια του. Ο Όσιος το παρέδωσε στην μητέρα του κι εκείνη, αφού το θήλασε για λίγο, το πήρε πάλι με το στόμα της κι έφυγαν.
Την επομένη ημέρα η άγρια ύαινα πήγε και πάλι στον Όσιο Μακάριο και, σπρώχνοντας το πορτάκι της αυλής του, απέθεσε μπροστά στα πόδια του ένα δέρμα μεγάλου προβάτου.
-Πού το βρήκες αυτό; Ρώτησε αυστηρά ο Όσιος. Ασφαλώς έφαγες κάποιο πρόβατο. Αφού λοιπόν προέρχεται από αδικία, εγώ δεν το δέχομαι από σένα.
Η ύαινα κατέβασε το κεφάλι και γονάτισε.
-Σου λέω δεν το δέχομαι, της είπε πάλι εκείνος λες και απευθυνόταν σε άνθρωπο λογικό, εκτός κι αν μου υποσχεθής, ότι δεν θα ξαναλυπήσης τους φτωχούς ανθρώπους τρώγοντας τα πρόβατά τους.
Η ύαινα τότε κούνησε το κεφάλι, σαν να συμφωνούσε με τον Όσιο. Εκείνος, γεμάτος συγκίνησι, προσευχήθηκε θερμά στον Μεγαλοδύναμο, λέγοντας:
«Δοξασμένο ας είναι το όνομά Σου, αιώνιε Θεέ, προαιώνιε και παντοδύναμε, Συ που δίνεις επίγνωσι και στα άλογα ζώα, Συ που έδωσες και σε τούτη δω την ύαινα να εννοήση το συμφέρον της. Σ’ ευχαριστώ που δεν με κατέλιπες μόνο, αλλά μου έδωσες να καταλάβω πως όλα αυτά έγιναν από δική Σου αγάπη και ευσπλαγχνία».
Μετά ο Όσιος Μακάριος πήρε το δώρο της ευγνωμοσύνης, που του προσέφερε η ύαινα, και την άφησε να φύγη «εν ειρήνη». Επάνω σ’ αυτή την προβιά ο Όσιος κοιμόταν μέχρι το τέλος της ζωής του.
Κάποια άλλη φορά, επιστρέφοντας από μακρινό ταξίδι και περπατώντας επάνω από είκοσι ημέρες στην έρημο, ο Όσιος πείνασε και δίψασε πολύ, «μέχρι θανάτου». Δεν έχανε όμως τις ελπίδες του στον Κύριο. Ξαφνικά φάνηκε στον ορίζοντα ένα κοπάδι βουβάλια. Όταν έφθασαν κοντά, ένα θηλυκό, με τους μαστούς του γεμάτους γάλα, ξεχώρισε από το κοπάδι και στάθηκε μπροστά του. Την ίδια στιγμή ο Όσιος Μακάριος άκουσε φωνή εξ ουρανού να του λέη:
-Μακάριε πλησίασε το ζώο και θήλασε.
Ο Όσιος υπάκουσε και θήλασε το ζώο. Μετά από αυτό πήρε δυνάμεις και συνέχισε τον δρόμο του. Ύστερα το θηλυκό βουβάλι τον ακολούθησε – μαζί με το μικρό βουβαλάκι της – μέχρι το κελλί του. Μπήκε δε στην υπηρεσία του και του έδινε το γάλα της, όποτε ο Όσιος το είχε ανάγκη.
ΛΑΥΣΑΪΚΟΝ
***
Ένα χελιδόνι πλήρες ευγνωμοσύνης
Η αγάπη του Παπα –Φιλάρετου, του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου στο Άγιον Όρος, δεν περιοριζόταν μόνο στους ανθρώπους. Απλωνόταν πιο πέρα, στα άψυχα, στα ζώα, στη φύσι.
Μία ημέρα, έξω από το κελλί του Γέροντα γινόταν μεγάλος θόρυβος. Δύο χελιδόνια είχαν αρχίσει μεταξύ τους σφοδρή μονομαχία! Ο Γέροντας ανησύχησε. Βγήκε έξω και αντίκρυσε με λύπη το πιο μεγαλόσωμο χελιδόνι να χτυπά με το ράμφος του το άλλο και να το έχη μαδήσει στην κυριολεξία. Χωρίς να χάση καιρό, το έδιωξε και πήρε στοργικά το πληγωμένο χελιδόνι στα χέρια του.
Το περιποιήθηκε και τελικά το χελιδόνι έζησε. Από τότε αυτό ακολουθούσε παντού τον Παπα- Φιλάρετο, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του και την αφοσίωσί του. Πετούσε μπροστά του, έκανε τα φτερουγίσματά του, τα παιχνίδια του, τιτίβιζε.
Λίγες ημέρες αργότερα ο Γέροντας βγήκε από το Μοναστήρι και περπατούσε προσευχόμενος. Το χελιδόνι, ως πιστός φίλος και σύντροφός του, πετούσε χαρούμενα κοντά του. Κάποια στιγμή ο Παπα – Φιλάρετος κάθησε λίγο να ξεκουραστή και, χωρίς να το καταλάβη, αποκοιμήθηκε. Ξαφνικά το χελιδόνι άρχισε να πετάη ανήσυχο επάνω από το κεφάλι του τιτιβίζοντας δυνατά, σαν να ήθελε να τον ξυπνήση και να τον προειδοποιήση για κάποιον κίνδυνο.
Ο Γέροντας πράγματι ξύπνησε και, τί να δη; Λίγο πιο πέρα ένα μεγάλο φίδι ετοιμαζόταν να του επιτεθή. Το χελιδόνι είχε κάνει κι αυτό με την σειρά του το δικό του έλεος στον ελεήμονα!
ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
