25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας θεοτόκου – Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της θ. Λ., Μητροπ. Καλίστου Γουέαρ, η Θεοτόκος, εικόνα της Ανθρώπινης Ελευθερίας.

Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Προς Εβραίους επιστολής Παύλου: Β.11 – 18.

Αδελφοί, ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες, δι’ ήν αιτίαν, ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, λέγων: «απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε.» Και πάλιν: «εγώ έσομαι πεποιθώς επ’ αυτώ.» και πάλιν: «ιδού εγώ και τα παιδία, ά μοι έδωκεν ο Θεός.» Επεί ούν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και Αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζήν ένοχοι ήσαν δουλείας. Ου γάρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. Όθεν, ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας του λαού. Εν ώ γάρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι.

Απόδοση.

Αδελφοί, όλοι έχουν τον ίδιο πατέρα: και αυτός που εξαγνίζει και αυτοί που εξαγνίζονται, Γι’ αυτό και δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδέλφια. Όπως λέει η Γραφή:
Θα διαλαλήσω στ’ αδέλφια μου το μεγαλείο σου,
θα σε εξυμνήσω μέσα στη συνάθροιση.
Και αλλού:
Θα εμπιστευτώ τον εαυτό μου σ’ αυτόν.
Και συνεχίζει:
Να, εγώ και τα παιδιά
που μου ’δωσε ο Θεός.
Επειδή λοιπόν «τα παιδιά» αυτά ήταν άνθρωποι, έγινε κι ο Ιησούς άνθρωπος, για να καταργήσει με το θάνατό του αυτόν που εξουσίαζε το θάνατο, δηλαδή το διάβολο, και μ’ αυτόν τον τρόπο να απελευ¬θερώσει όσους ο φόβος του θανάτου τους είχε καταδικάσει να είναι δούλοι σ’ όλη τους τη ζωή. Είναι φανερό ότι δεν έρχεται να βοηθή¬σει αγγέλους, αλλά τους απογόνους του Αβραάμ. Έπρεπε λοιπόν να γίνει σ’ όλα όμοιος με τ’ αδέλφια του, ώστε να γίνει σπλαχνικός και πιστός αρχιερέας στην υπηρεσία του Θεού, για τη συγχώρηση των αμαρτιών του λαού. Έτσι, επειδή ο ίδιος υπέφερε και δοκιμάστηκε, μπορεί τώρα να βοηθήσει αυτούς που δοκιμάζονται.

***

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: Α.24 – 38.

Μετά δέ ταύτας τας ημέρας, συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή Ζαχαρίου, και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, λέγουσα, ότι ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αις επείδεν αφελείν το όνειδός μου εν ανθρώποις.
Εν δέ τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ώ όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυϊδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε: «χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν.» Η δέ ιδούσα, διεταράχθη επι τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. Και είπεν ο άγγελος αυτή: «μή φοβού, Μαριάμ’ εύρες γάρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται. Και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυϊδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επι τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.» Είπε δέ Μαριάμ προς τον άγγελον: «πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω»? Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επι σέ και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι” διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται, υιός Θεού. Και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου, και αυτή συνειληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μήν έκτος εστίν αυτή τη καλουμένη στείρα, ότι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ πάν ρήμα.» Είπε δέ Μαριάμ: «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου.» Και απήλθεν απ’ αυτής ο άγγελος.

Απόδοση.

Μερικές μέ¬ρες αργότερα, η γυναίκα του Ζαχαρία, η Ελισάβετ, έμεινε έγκυος. Έκρυβε όμως την εγκυμοσύνη της για πέντε μήνες και έλεγε: «Ο Θεός είδε τη στενοχώρια μου και φρόντισε να με απαλλάξει από την ντροπή που ένιω¬θα μπροστά στους ανθρώπους για την ατεκνία μου».
Κατά τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ο Θεός έστει¬λε τον άγγελο Γαβριήλ στην πόλη της Γαλιλαίας Ναζαρέτ σε μια παρθένο, που ήταν αρραβωνιασμένη με κάποιον που τον έλεγαν Ιωσήφ και καταγόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Tην παρθένο την έλεγαν Μαριάμ. Παρουσιάστηκε σ’ αυτήν ο άγγελος και της είπε: «Χαίρε εσύ, προικισμένη με τη χάρη του Θεού• ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο απ’ όλες τις γυναίκες». Εκείνη μόλις τον είδε ταράχτηκε με τα λόγια του και προσπαθούσε να εξηγήσει τι σήμαινε ο χαιρετισμός αυτός. Ο άγγελος της είπε: «Μη φοβάσαι, Μαριάμ, ο Θεός σου έδωσε τη χάρη του• θα μείνεις έγκυος, θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γί¬νει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Σ’ αυτόν θα δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ, του προπάτορά του. Θα βασιλέψει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία του δε θα έχει τέλος». Η Μαριάμ τότε ρώτησε τον άγγελο: «Πώς θα μου συμ¬βεί αυτό, αφού δεν έχω συζυγικές σχέσεις με άντρα;» και ο άγγελος της απάντησε: «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Θεού θα σε καλύψει, γι’ αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός Θεού. Μάθε ακόμη ότι η συγγενής σου Ελισά¬βετ συνέλαβε γιο στα γηρατειά της, κι έτσι, αυτή που την αποκαλού¬σαν στείρα βρίσκεται τώρα στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης. Για το Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο». Η Μαριάμ τότε είπε: «Είμαι μια δούλη του Κυρίου• ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα όπως μου το εί¬πες”. Κι έφυγε από αυτήν ο άγγελος.

Επιμέλεια κειμένων, Ιωάννης Τρίτος.

Η Θεοτόκος, εικόνα της Ανθρώπινης Ελευθερίας * Μητροπολίτου Καλλίστου Διοκλείας (Γουέαρ)

Ουκ ειμί ελεύθερος; (Α΄Κορ. 9, 1)
Ως πείθων, ου βιαζόμενος ˙ βία γαρ ου πρόσετι τω Θεώ.
[Ο Θεός πείθει και δεν βιάζει ˙ γιατί η βία δεν του ταιριάζει.]
(Επιστολή προς Διόγνητον vii, 4).

Τ ί ν α π ρ ο σ φ έ ρ ο υ μ ε;

Σε έναν ορθόδοξο ύμνο που ψάλλεται την παραμονή των Χριστουγέννων στον εσπερινό, η παρθένος Μαρία θεωρείται η ανώτερη και πληρέστερη προσφορά που η ανθρωπότητά μας μπορεί να προσφέρει στον Δημιουργό:

Τι σοι προσενέγκωμεν Χριστέ,
ότι ώφθης επι γης ως άνθρωπος δι΄ημάς;
έκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων
την ευχαριστίαν σοι προσάγει ˙
οι άγγελοι τον ύμνον ˙
οι ουρανοί τον αστέρα ˙
οι μάγοι τα δώρα ˙
οι ποιμένες το θαύμα ˙
η γη το σπήλαιον ˙
η έρημος την φάτνην ˙
ημείς δε μητέρα παρθένον.

Ως η υπέρτατη ανθρώπινη προσφορά μας, η Μητέρα του Θεού αποτελεί πρότυπο – δίπλα στον ίδιο τον Χριστό και με τη χάρη του Θεού – του τι σημαίνει να είναι κανείς πρόσωπο. Είναι ο καθρέφτης, μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζεται το δικό μας αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο. Και ό,τι αυτή εκφράζει, ως πρότυπο και παράδειγμά μας, είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη ελευθερία. «Ουκ ειμί ελεύθερος;» διερωτάται ο απόστολος ˙ και η Παναγία μας δείχνει ακριβώς τι σημαίνει αυτή η ελευθερία.

Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» ολόκληρο το αφιέρωμά μας στην Μεγάλη αυτή Εορτή, σε rar μορφή.

Παράβαλε και:
Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου – Ερμηνεία εις τον Κανόνα του Ευαγγελισμού.
Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ανδρέου Επισκόπου Κρήτης – λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου – ερμηνεία της Εικόνος της εορτής.

Δημοσιεύθηκε στην Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.