Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό˙ και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.
2. Ο αληθινός λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει, να είναι αρεστός στο Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, πώς δηλαδή να γίνει αρεστός στο Θεό, ευχαριστώντας Τον για τη μεγάλη και εξαιρετική πρόνοιά Του και την κυβέρνηση όλου του κόσμου, όποια κι αν είναι η θέση του στη ζωή. Γιατί είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τους γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά και αηδιαστικά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματός μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στο Θεό για όσα φαίνονται σ’ εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζομε ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας σύμφωνα με την πρόνοιά Του. Γιατί η αναγνώριση αυτή και η πίστη στο Θεό είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής. . . . .
Παράβαλε και:
17 Ιανουαρίου, Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου – τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της Θ. Λ., ο Αγ. Αντώνιος και ο αναχωρητικός μοναχισμός – Π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ.
17 Ιανουαρίου, μνήμη: Αντωνίου του μεγάλου, Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων, Αντωνίου του εν Βεροία – Συναξάριον, Υμνολογική εκλογή, Παρακλητικοί Κανόνες.